Hoş Geldin Bahar

Ey mevsim iki çay söyle oradan, aziz misafirimiz var.
Buyur Bahar, gel otur şöyle baş köşeye.
Özledik yahu uzaktan geldin yorgunsundur.

Bak sana Üstad’dan bir serzeniş ikram edeyim:
“Denizden ve dağdan gelen hüzne kandık.
Bulutlar dağılsın, bahar olsun artık” (Yahya Kemal)

Anlayacağın sen yokken biz üşüdük, ne zamandır içimiz soğuk.
Gün ışığına hasret, ışığın içimizi ısıtsın diye yolunu gözlüyorduk.

İyi ki geldin.
Çabucak çöz buzları.
Kara kışa direndik, sele rüzgara kapıldık sürüklendik.

Bir dağıldık, bazen bunaldık.
Odalara kapandık, yeşile hasret kaldık.
Beyazın güzelliği de hoş ama sonrasında çamur oldu artık.

Güzel bir bahar yağmuruna, toprak kokusuna ihtiyacımız var gel şöyle gönül tahtımıza bir kurul. Doya doya devret mülkünü yaza. Ama o zamana kadar bırak ışığınla renklenelim biraz.

Karın altında bekleyen taneler var, renk renk, çiçek çiçek.
Uyuyanlar var aylardır, doğaya merhaba desinler bırak.

Üşüyenler var onların evleri sokak.
İnsanların var yorgun, bitkin ve korkak.
Cesaret ver onlara.
Anlamak için, dinlemek için, tekrar başlayabilmek için cesaret ver.
Çok hırpalandılar, yara aldılar tut ellerinden yeniden ayağa kalksınlar.

Yeni başlangıçlara güçleri olsun.
Hayal kursunlar, inansınlar, güvensinler, affetsinler.
Hoş görsünler, yardım etsinler, şükretsinler!
Sevsinler, sevsinler, çok sevsinler!
Sevilsinler, sevilsinler, çok sevilsinler!

Dost vefayı, yâr sevdayı unutmasın yeter.
Aç haydi şarkının sesini, kuşlar daha içten cıvıldasın.
Bu da senin melodin, her yerde yankılansın.

Hatırlansın!
Neydi aslında, nasıldı? Unutulan her güzel şey hatırlansın.

Hastaların ellerinden tutup çıkalım dışarı.
Çocuklar çimenlerde yuvarlansın, sokaklarda ip atlayan çocuklar koşup oynasın.
Yan bahçeye top kaçsın. Uçurtmalar ağaçlara takılsın.
Gökyüzünden bize bir umut dalgası yayılsın da yayılsın.
Çünkü biz unuttuk umuda uçurtmalar bağlamayı.
Kışa direnmekten, soğuğa göğüs germekten yorulduk.

Haydi Bahar! Tut elimizden de tekrar koyulalım yola.
Nasipse daha gidilecek çok yolumuz var.