Hüzün yeşili

Hüzün yeşili gözlü kız. Kaybolmuştu dalgalarda gözleri... Yorgun ve yılmamış bakıyordu. Dalgalar bazen hırçın, bazen durgun salınıyordu. Bende yorgun, biraz küsmüş ama yenilmemiştim... O kızın gözleri çiçek gibi açaçaktı birgün, yaşayacak ve anımsayacaktı hayatı yudum yudum. Sarsılacak, "herşey bitti" diyecek, sonra yeniden yaşama dönecekti. Hüzün yeşili gözleri daha neler görecekti... Şimdi sıkı sıkı tutuyordu küçüçük elleriyle elindekileri ve kalbindekileri...

Sıkı sıkı tutunduklarımı aldı elimden hayat, daha yeni sayfalar açacağım hayata... Sende hüzün yeşili gözlü kız sende elinde kalanlara şaşıracak, bunları paylaşacak birini bulacaksın içinde. O da yine sen olacaksın...

Kocaman gözlerinle yalnızlığını göreceksin yanında, kalabalıklar içinde olsak bile yalnızız aslında... Bunu bir tokat gibi yüzünde hissedeceksin, o gözlerini gerçekten görebilen biri olacaktır yanında. Onu yanında bulduğunda sakın bırakma!

Ben içimdekileri çiçekleri görebilen, onları koparmayan birini göremedim yanımda. Görürsem de onu asla bırakmam... Sen zamanın akışkanlığına bırak kendini, biraz için acıyacak, gözlerin damla damla olacak.

Korkma! Hayat korkmayanı kucaklar...