İnsanlar

İnsanlara güvenmek gerçekten bir ihtiyaç mıdır?
Herkes hayatta kimseye güvenilmeyeceğini söyler... Başlarda ne olursa olsun insanların iyiliğine inanıyoruz ve güveniyoruz. Sonra arkadaşımız sandığımız insanların ve ya sevgilimizin aslında hiçte göründüğü gibi olmadığını anlıyoruz.Peki neden insanlar bize ihanet ediyo, neden dost bildiğimiz insanlar arkadan vuruyo bizi biliyor musunuz?

'İyilik yapan iyilik bulur'
'Kötülükler insanın kendisine döner' vs..

Bunlarada inanmıyorum. Bence aslında bütün sorunların kaynağı fazla iyi olmak. İnsanlara karşı iyi ve hoşgörülü oldukça gözlerinde değeriniz azalıyor. Hiç bir zaman insanlara tamamen güvenmemek gerekir.
İnsanlara karşı ne kadar acımasız olursanız o kadar çok kıymetiniz artıyor. Ama siz bunlara değil her zaman doğru olanın kazanacağına inanmaya çalışıyorsunuz. Kesinlikle bu dünyada öyle bişey yok, iyiler iyilikler kazanmıyor..

Çok kızıyoruz bu yüzden ...

İnsan ister istemez adalete inanıyor...Belki de inanmak zorunda olduğumuz için.
Benim kastettiğim hukuk adaleti değil onun yerlerde gezindiği zaten malum, zaten hukuksal anlamda adalet olmadığı içinde bu kadar mafya bozuntuları geziyor ortalıkta...İnsanlar kendi adaletlerini uygulamaya koyuluyorlar.
Sonra çıkıp televizyonlarda neden herkes şiddete yöneliyor diye konuşuluyor.

Şu an ki konumuz bu değil tabi ki..
Konumuz insanların vicdanlarında olduğunu düşündüğümüz adalet, adaletsizlik veya güvensizlik...
İnsan öyle bir zırha bürünmüş ki artık istesekte birilerine güvenemiyoruz. Artık kimse kimseyi çekmiyor kimse kimsenin kusurlarına hoşgörüyle bakmıyor.

Zamanla sizde haliyle aynı hoşgörüsüzlüğe ve güvensizliğe düşüyorsunuz.Size nankörlük yapan insanların muhakkak bir gün cezalarını bulacağını düşünüyorda olabilirsiniz ama öyle şeyler de sadece sır kapısı cinsi programlarda oluyor...

Biliyorum çok umutsuz bir yazı oldu ama böyle kalsın değişiklik yapmayacağım:)