İnternet

Teknoloji bu kadar gelişmemişken, internetimiz, bilgisayarımız, cep telefonumuz hatta sabit telefonumuz arabımız yokken daha mı mutluyduk ne? diye tartışılır ya zaman zaman.

" Hani çocuklar gibi zaman nedir bilmezken, eskidendi, çok eskiden. Hani hepimiz arkadaşken, hani oyunlar tükenmemişken, henüz kimse bize ihanet etmemiş, biz kimseyi aldatmamışken…. " dediği gibi hani Mungan’ ın.

Dün akşam adsl bağlantım aniden koptuğunda bunlar geldi aklıma.
Elbetteki o dönemlerle bu dönemler çok farklı ayak uydurmak lazım falan da.
Çok fazla ayak uydurdum galiba ben!

Aslında gecenin bir vakti çok acil bir işim yokken ve hatta yatmaya hazırlandığım bir sırada
ADSL bağlantımın birden kopması sinirime dokundu, huysuzlandım nedense.

Ara sıra yapardı böyle bu meret ve kapat-aç müdahaleleri ile düzelirdi. 3-4 defa kapat-aç yaptım
bana mısın demedi. Tüm bağlantı kablolarını yokladım ı ıhh.
İmkanı yok gelmiyor bağlantı.

Son çare 444 0 375 gecenin o vakti kaç kişi bakar telefonlara, yoğun mudur vs. derken beş dakika bekledim telefonun ucunda gelen giden yok. Sabah bakarım artık dedim kaderime razı bir biçimde. Ama hafif sinirli, bozuk bir vaziyette yattım. Demek ki nette acil bir işim olsa varın siz düşünün halimi! Bu kadar kaptırmışız yani.

İnternete gireceğimden değil de sanki bir daha giremeyecekmişim gibi bozuk , eksik olduğunu bilmek
duygusuydu belki can sıkan. Cep telefonunu ya da arabanın anahtarını bir yerde unuttuğumuz an
yaşanan eksiklik hissi gibi hani.

Böyle işte, canına yandığımın teknolojisi ne onunla ne de onsuz olmuyor!