İş yaşamının gerçekleri

Türkiye Cumhuriyeti vatandaşısınız. 1984-1985 doğumlusunuz. Rüyalarınız gerçek oldu. Üniversiteyi bitirdiniz.

İş aramaya başladınız.

Öncelikle bilmeniz gereken durum, yeni üniversite mezunlarının ortalama % 30’unun işsiz olduğu. 2001 gibi krizli dönemlerde bu daha da artar. Herkes deneyim ister.

Sonrasında, Boğaziçi Üniversitesi mezunu bile olsanız, size 500 dolar civarında bir maaşı layık göreceklerini baştan bilin. Bu parayla ne ev tutabilir, ne de evlenebilirsiniz.

İşsizlik oranı görünen % 10, görünmeyen % 20 olacağı için tüm çalışma sürenizin bu kadarında işsiz kalacaksınız. Önleminizi ona göre alın ve tasarrufu eksik etmeyin.

Ortalama ‘turnover’, 6 ay gibi kısa süreler olabileceği için, epeyi iş değiştireceksiniz.

İşe göre ev taşıyamayacağınız için, günde ortalama 2 küsur saatı yollarda geçireceksiniz.

Emeklilik yaşı, ileriye yönelik olarak, giderek arttırıldığı için, en az 40 yıl çalışmaya hazır olun.

İş yasası tersini söylese de, işinizden asla emin olamayacaksınız. Şirketin avukatları, işten çıkarılmanız için gereken gerekçeyi muhakkak bulacaklardır.

İş yerinizde çalışma koşullarınız, sizi ülser edecek veya psikiyatriste gereksinim duyacağınız düzeyde ‘mobbing’ olabilir. Üstleriniz size eziyet için gereken her fırsatı yaratacaktır.

Sigara içmeyen biriyseniz (% 70), iş yerinizde sigara içilmemesini beklemeyin. Yasalar devletin dairelerinde bile uygulanmıyor.

Çok çalışınca, terfi edecek değilsiniz. Üstünüz olarak, muhakkak torpilli biri olacaktır.

Fazla mesai yapmamak için seçeneğiniz olduğunu sanmayın. İş yasasının öyle diyor olmasının pek anlamı yoktur. Fazla mesai yapar ama fazla para alamazsınız.

Sizi böyle bir iş ortamı bekliyor. Sözüm üniversite mezunu 2 milyon kişiye.

İnanıp inanmamak serbest. 40 yıl sonra, beni anıp, kulaklarımı çınlatırsınız.