İşletme mi var abi?

Adrasan’ daki tatilimizde denize dökülen derelerden birinin kenarında kurulu otelde kaldık. Oteldeki ilk kahvaltımızı dere içinde bir aşağı bir yukarı sürü halinde dolaşan ördekler ile yaptık. Kahvaltımız bitmişti ki otel görevlilerinden biri elinde kocaman iki torba ile geldi. Torbaların içinden çıkarttığı bayat ekmekleri parçalayarak ördeklere atmaya başladı. Biz insanoğlu yemek bulduk mu önce kendi karnımızı doyururuz. Karnımız patlayacak kadar doyduktan sonra kalan yemeklerin alabileceğimiz kadarını alıp saklar, daha da kalan varsa o zaman paylaşmayı getiririz aklımıza. Ama ördekler öyle mi? Biri buldu mu yemeği hemen haber verir arkadaşlarına. Hiç tanık oldunuz mu haberleşme yöntemlerine? Anında sürü toplanıverir bir yerde.

Adrasan’ daki ördeklerde bu sahneyi defalarca seyrettik. Bir gün önceden kalan bayatlamış ekmekler, sabahları büyük bir seremoni ile veriliyordu ördeklere. İkinci gün biz de gönüllü olduk beslemeye. Elimize alıp ekmekleri, kopartarak atmaya başladık. Bu arada bak o geride kaldı yiyemedi diyerek mümkün olduğunca hepsini beslemeye çalışıyorduk. Derken derede bulunan kazlar da geldi bu ziyafetten nasibini almaya. Oteldeki görevli, “ Abi ördekler elden yemez ama, kaz ekmeği elden yer ” dedi ve uygulamalı da gösterdi bunu bize. Eşim de alarak bir parça ekmeği eline kaza doğru uzattı. Kaz öyle hızlı aldı ki elinden ekmeği, eşim tedirgin olarak bir an geri çekti kendini. Bu sadece boşta bulunmaktan kaynaklı bir geri çekilişti. Birlikte ekmek vermeye devam ettik ördeklere ve kazlara. Kaza ikinci parça ekmeği verirken, ilkinde eşimin tedirgin olduğunu anlayan kazın, ekmeği ucundan tutarak alması hayrete düşürdü beni. Bu duruma tanık olmadan önce kazların bu kadar anlayışlı ve zeki hayvanlar olduklarını bilmezdim. Hayvan gibi kuş beyinli kelimesini de çoğu kez hakaret olarak kullanıyoruz. Oysa kuş beyinli dediğimiz kuşlardan öğrenecek çok şeyimiz var.

Mevsim sonbahardı. Hafta sonu geçtikten sonra kişi sayısı da azaldığı için otelde, bayat ekmek bulamaz olduk. Kahvaltı yaparken yine geliyordu ördekler ve gözümüzün içine bakarak ekmek istiyordu bizden. Böyle bir duruma duyarsız kalmak mümkün mü? Özellikle de bizim gibi her gittiği yerde kedi, köpek, kuş hatta balık ne bulduysa besleyenler için. Akşam üzerleri dönerken denizden köşedeki bakkaldan ekmek alır olduk. Önceleri 4-5 ile başlayan ekmek alışımız son günlere doğru 7-8’i buldu. Tatilden dönmeden 1 gün önceydi sanırım. Ekmek aldığımız bakkal meraklı bir şekilde eşime, “ İşletme mi var abi? ” dedi. Bundan sonra kullandığımız bir parola oldu “ İşletme mi var abi? ”

Biliyorduk ki Adrasan’ daki ördekleri yiyecek bulmakta zorlanacakları bir kış bekliyordu. Biz orada bulunduğumuz sürece beslemeye çalışarak elimizden geleni yapmıştık.