İstanbul'da deprem çok uzakta değil!

Yine bir 17 Ağustos ve büyük depremin yıl dönümünü yaşıyoruz. Yaralar sarıldı ya da sarılmaya devam ediyor. Her gün bilim adamları büyük depreme hazırlıklı olunması için nerdeyse yalvarıyorlar. Herşeyi açık açık anlatıyorlar, senaryolar yazıyor ilgililere ulaştırıyorlar. Vurguladıkları tüm konularda büyük önlemler alınması gerektiğini herkes biliyor ama nafile...

Kişisel olarak insanlar ne yapabiliyor; deprem çantaları, acil kaçış ya da önlem planları, evlerini ya da apartmanlarını (ki bu çok güç) güçlendirecek çözümler aranıyor. Konut sigortaları, zorunlu deprem sigortası (DASK) yapılabiliyor. Daha fazlası mümkün değil. Ha bunları dahi yapanlar çok az.

Ya okullar, kamu binaları, işyerleri, köprüler, viyadükler en önemlisi hastaneler. Bunlar ne durumda hiç düşündünüz mü? Umarım çok yakında anlamak zorunda kalmayız. Allah bize anlamamız ve gerekli önlemleri almak için yeterli zamanı verir. Aslında vermedimi, verdi ama galiba biz anlamadık ya da elimizden gelen bu. İktidara gelen tüm hükümetlerin önem vermesi gereken en önemli konulardan biri bu aslında.

Belki de hükümetlerde haklı, artık son yirmi yıldır çarpık kentleşmeyle mi uğraşsınlar, bozuk alt yapı ile mi? su ile mi?, elektirik ile mi?. Ama çarpık kentleşme, plansız kentleşme ve yerleşim devam ediyor.

Hazırlıklı olmak gerekir, diyoruz. Depreme hazırlık yapmak için ne yapıyoruz? İş yerlerinde, okullarda tatbikatlar dışında ne yapıyoruz? Hiç. Koca bir hiç. Apartmanlarda bu bile yok. Yangin tüplerinin olmadığı milyonlarca ev ve apartman var. Yangın anında itfaiye hangi birimize koşacak. Sana mı, bana mı? yoksa kendi yangınını mı söndürecek?.

Apartman yöneticileri, muhtarlar ...vb. artık organizasyonlarınızı kurmalısınız. Birşeyler yapmalısınız.

Bence şunu asla unutmayalım, bireysel ya da örgütlü, nasıl olursa olsun, hazırlanalım. Sivil toplum kuruluşlarına ilgi hala çok az. Kaçımız üyeyiz. Kaçımız afetler için önceden gidip kan veriyor. (Olduktan sonra herkes koşacak biliyorum, ama o zaman çok geç.) Apartmanımızı, evimizi, işyerlerimizi göstermelik değil, gerçekten hazırlayalım. Herşeyi planlayalım. Ulaşım, sağlık, ilk acil müdahale ekibimizi kuralım. Bunlar maliyet doğurmayan ama ilk şoku atlatabileceğimiz önemli kriterler.

Unutmamalıyız ki! belki de hiç ama hiç zamanımız yok. Bir Erzincan'lı olarak ya da İstanbul'da yaşayan olarak, biraz daha gerçekleri görebiliyorum. Bilim adamlarını önemseyelim, aman sendecilikten, kadercilikten kurtulalım. Alalım önlemlerimizi, bireysel olarak, toplum olarak, devlet olarak. Ne yapılması gerekiyorsa artık yapalım. Ödenen vergilerimiz artık bu kanallara daha çok aksın. Çok geç olmadan.

Her şeyin ekonomik temellere dayandığını biliyorum. Ama zannetmeyin ki Türkiye çok fakir bir ülke, istesek 2- 3 yılda deprem sorununu en aza indirebiliriz. Ama önce gerçekleri görmeli, göstermeliyiz.


Bazı şeyleri unutmamak ve anımsamak için aşağıya bir link ekledim.

Umut ve sevgiyle,

http://www.sakarya.pol.tr/deprem/resimler/resim.asp

Resim : Aynı adresten alınmıştır.