İşte öyle birşey...

Yaşarken başka, izlerken başkadır ya herşey.

Yaşadığımız ortamda, başımızdan geçen olaylar sırasında kendimizi en önemli ortamda bulunan en önemli kişi hissine kapılıveririz ya bazen. Hiç gerek yok, ne en önemli kişiyiz ne de en önemli yerdeyiz. Bazıları kendi yaşadığı olayları, kendi mekanlarını, ortamlarını en zanneder, yanılgıdır işte bu, hem de yanılgının taa kendisi.

Hani işyerinde en iyi sensindir, belkemiği, mihenktaşı falan gibi.

En yararlı derneklerde çalışırsın, bütün millet derneğin faaliyetlerini konuşur.

En güzel yemekleri yaparsın herkes bütün tariflerini alır.

En güzel araba senindir herkes yanından geçerken gözlerini cantlarından alamaz.

Ateş olsa cürmü kadar yer yakar herkes. Yaşarken başka görür kişi kendini ve yerini ve ama izleyen kendi penceresinden baktığında başka görecektir elbet...

Öyle yani...

Sanar ki biçare, bir laf ettim de yer yerinden oynadı, bir bakış attım bilmem ne oldu. Yok öyle bir durum, ne yer yerinden oynadı ne de taş yerinden fırladı. Sadece o lafı ettin için rahatladı hepsi o. İster çam devirmek densin buna ister taşı gediğine oturtmak, altı üstü dolu-boş konuşup rahatlamak, hepsi bu...

Öyle işte...

İnsanın egosudur bu, kendisini merkeze oturtmak. Zanneder ki biçare; herkes onu izler, herkes onu gözler, yok öyle bişi!

Kişi kendini beğenmese çatlarmış derler ya...

Ehh,

Öyle işte... Öyle birşey...

N.Diilruba ÖRS

Mart 2012 Bilecik