İstiridye' nin hikayesi

Okyanusun dibinde yatan bir istiridye, su üzerinden akıp geçsin diye, kabuğunu açmış. Su içinden geçerken, solungaçları yiyecek toplayıp midesine gönderiyormuş. Aniden, yakınındaki bir balık, bir kuyruk darbesiylekum ve çamur fırtınası yaratmış.

İstiridye de kumdan nefret edermiş; zira kum öylesine pürüzlüymüş ki kabuğunun içine kaçarsa son derece rahatsız olurmuş. İstiridye derhal kabuğunu kapamış ama çok geç kalmış;

Sert ve pürüzlü bir kum taneciği içeri girip, iç derisi ile kabuğun arasına yerleşmiş.

Kum tanesi istiridyeyi ne çok rahatsız ediyormuş. Ama kabuğunun içini kaplaması için kendine verilmiş olan salgı hücresini hemen çalıştırarak, minik kum tanesinin üstünü kaplamaya başlamış; ta ki, nefis, parlak ve düzgün bir örtü oluşana kadar...

İstiridye, yıllar yılı, minik kum taneciğinin üstüne katlar eklemeye devam etmiş ve sonunda müthiş güzel, parlak ve son derece değerli bir inci oluşmuş.

Kıssadan Hisse……

Karşı karşıya olduğumuz problemler bu kum taneciğine benzer,

bizi rahatsız ederler.

Yaşamda karşılaşacağımız her probleme gelişmemiz için bir fırsat çerçevesinde bakmalıyız.

Azmin getirdiği cesaret ve kuvvetle, sorunlarımızın ve zayıflıklarımızın üstesinden geliriz.

Gizli gücümüzle, yaşamımızdaki pürüzlü kum taneciklerini,

bize kuvvet veren ümit ve ilham kaynağı olan değerli incilere dönüştürürüz.

Bize verilen en kıymetli şeyin zaman olduğunu bilerek her anını değerlendirmeli, hayat okulundan alabileceğimizin en fazlasını alarak mezun olmalıyız.

Nautilus’un kabuğu doğadaki içsel güzellik ve oransal mükemmeliyetin sembolüdür. Resimdeki gizemli nautilus’un merdiven basamaklarına benzeyen içyapısı gibi her problemi bir sınav olarak görüp; basamakları tek tek çıkmalıyız.

Yaşamda karşımıza çıkan rehberler bize sadece kapıyı gösterir; oradan geçecek, o deneyimi yaşayacak olan bizleriz.

Montaigne’in de dediği gibi : “Her şeyden önce ben kendimi araştırıyorum, benim fiziğim de, metafiziğim de budur”.

Berk Yüksel