İzmir baro başkanı öldü

"İzmir Baro Başkanımız Nevzat Erdemir vefat etti"

Cep telefonuma gelen kısa bir mesaj bütün vücudumda inanılmaz bir kargaşa yarattı. Beynim vücuduma hükmedemez halde tam bir sersem gibi anlamsızlık yaşıyor. Yaşamın heyecanlı ve fırtınalı kısmını atlatamadan, büyük bir girdabın içinde sanki yok oldu.

İzmir Baro Başkanı Nevzat Erdemir.

O kendisini hiç bir zaman bir başkan olarak görmedi. Kendini daha çok hizmet edememenin ezikliği içinde gördü.Sanki yaşamı cisimleşmiş çalışma haline dönüşmüştü. En son iki gün önce gördüğümde sağlıklı ama yorgundu. Herzamanki tevazu ve içtenliği ile elimi sıkıp,

- Nasılsın Fuat cım! dedi

Ölüm bu kadar yakınmıydı bize . Ve sen iki gün sonra Azrail ile karşılaşacağını bilirmiydin. Bilseydin, bu dünyanın bu karmarışıklığında ömrünün son günlerini böyle harcar mıydın? İğne ile kuyu kazar gibi haksızlığına inandığın eylemlerin yarattığı kirliliği temizlemeye çalışırmıydın? Hemen yanıbaşında gördüğün can dostlarının seni kendi haline bırakıp uzak diyarlara gitmeyi düşler miydin?

Hiç olmazsa emekli olduğun zaman yaşamayı düşlediğin bir sahil kasabası olan Urla ya gidip bir ay denizin dalgalarını dinleyerek uyumayı ister miydin?

Ne isterdin be Nevzat ım? Son isteğini bile sormadan sana, alıp gitmelerini bu dünyadan hukuka uygun bulurmuydun? Habersiz ve uyarısız elveda bile diyemeden sevdiklerine, bu dünyadan göç ettirmelerini kabul edip boyun eğer miydin?

Seninle uzun konuşmak isterdim. Ama bir bilinmez engel vardı aramızda. Hal hatır sorma dışında ne sen benim özelime ne ben senin özeline karışmadık. Konuşmadık. Ahlat lı olmanın verdiği bir yakınlaşmayı bile paylaşamadık konuşarak. Ama hep gözlerimizde bir soru dolaşıp durdu. Bir boş zaman bekler gibi erteledik dertleşmeyi.

Sana selam olsun.

Nur içinde yat. Dinlen artık.