İzmir Kültür Çalıştayı ve sonuç bildirgesi

Türkiye’de bir ilk olan İzmir Kültür Çalıştay’ı geçtiğimiz 24 Ekim Cumartesi günü toplandı. İzmir’de yeniden yapılandırılan tarihi Havagazı Fabrikası’ndaki Çalıştay’a, sayıları oldukça kabarık gazeteci, tasarımcı, akademisyen, sanat ve yazın alanında bilinen uzman ve yetkin kişiler katıldı. Aralarında benim de tanıdığım Dinçer Sezgin, Efdal Sevinçli, Gören Bulut, Muzaffer İzgü, Hidayet Karakuş, Hüseyin Yurttaş, İsmail Mert Başat, Turgay Gönenç, Bedri Karayağmurlar, Şadan Gökovalı, Yaşar Aksoy gibi yazar ve şair vardı.

Çalıştay’da bir araya gelen katılımcılar, kentin kültür seferberliği için öncelikleri ve uzun süreli projeler konusunda kapsamlı çalışmalar gerçekleştirdi. Kültür Politikaları Atölyesi, Tiyatro-Sinema ve Edebiyat Atölyesi, Plastik Sanatlar ve Müzik Atölyesi, Kültürel Miras Atölyesi, Kentsel Tasarım Atölyesi ve Kültür Endüstrileri Atölyesi olmak üzere 6 farklı alanda gerçekleştirilen çalışmalarda en dikkat çekici başlık, Fransa’daki ünlü Louvre Müzesi ile ilgili oldu. Louvre’daki “İzmir’den Smyrna’ya” sergisinde yer alan yapıtların İzmir’e geri verilmesi konusunda tüm Çalıştay katılımcılarının imzalayacağı bir mektup kaleme alınması kararlaştırıldı.

İzmir’in kültür sanat alanında dünyanın sayılı kentlerinden biri olması için de 10 ana başlık üzerinde yoğunlaşılması önerildi. Atölye çalışmalarında üzerinde odaklanılan konular ve getirilen öneriler şu biçimde sıralanmış: 1- İzmir’deki kültür-sanat etkinliklerine çocukların yanı sıra gençler-kadınlar ve dezavantajlı grupların katılımının sağlanması, 2- İzmir’in tarihsel süreçte batının doğusu, doğunun batısı olmasından yola çıkarak, kentin Akdeniz kültür havzasının önemli bir merkezi haline getirilmesi, 3- Dünyada gelişen yeni müzecilik anlayışı doğrultusunda, mevcut olan ve İzmir’e yeni kazandırılacak müzelerin, kentin geçmişiyle diyalog kurma açısından sunduğu olanakların geliştirilmesi, 4- Mevcut tarihi, kültürel ve sanatsal mekanların içeriğinin doğru bir şekilde işlevlendirilmesi ve bunların işletilmesi için bir model geliştirilmesi, 5- Büyük ölçekte yatırım gerektiren kültür ve sanat mekanlarının yanı sıra, daha az maliyetli geçici mekanlarla kentlinin sanat ve kültürle buluşturulmasına yönelik çözümlerin üretilmesi, 6- İzmirli’nin kimliğindeki en önemli özelliklerden biri, yaşamın eve hapsolmaması ve sokağın hayatlarında önemli bir yer tutmasıdır. Bu özelliğin kültür-sanat faaliyetleriyle bütünleştirilerek zenginleştirilmesi ve etkinliklerin İzmirli’nin yaşam alanı olan sokağa götürülmesi, 7- İzmir’in yerel kültür-sanat üretiminin küresel iddialar taşıyacak bir ilişki biçimine ve zihinsel konuma taşınması için, İzmir kamu alanının ülke ve dünya kamu alanıyla ilişkilendirilmesi, 8- İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından yürütülmekte olan Kadifekale-Agora projesi benzeri, kentin geçmiş tarihini kentlinin hayatına yeniden dahil edecek yeni projelerin geliştirilerek, İzmir’in çevresinde var olan arkeolojik alanların değerlendirilmesi, 9- İzmir’in denizle ilişkili yerleşme biçiminin kent yaşamına getirdiği kaliteler konusunda farkındalığın arttırılmasına yönelik kültür-sanat etkinliklerinin düzenlenmesi, 10- Kültür ve sanatın geliştirilmesine yönelik çabalarda her şeyin Belediye’den beklenemeyeceği, diğer kamu kuruluşları ve sivil aktörlerin de devreye sokulması gerekliliği. Yerel yönetimler elbette suyla, çöple, yolla, kaldırımla, kısacası alt yapıyla uğraşmaları asla işleri.Buna diyeceğim olamaz.

Ancak yerel yönetimler, şiirin, öykünün, müziğin, resmin, operanın, tiyatronun, heykelin dahası tüm sanat, edebiyat yaratılarının insanlarla buluşmasına da öncülük etmek durumundalar. Kültürel alt yapıyı oluşturmada yerel yönetimlerin de işi olmalı. Çağdaş kent insanını oluşturacak, yönlendirecek izlenceler, etkinlikler, katılımlar, buluşmalar sağlamak da yerel yönetimlerin işlerinden olmalı diyorum. Gönlüm İzmir’de başlatılan bu girişimin diğer belediyelere de örnek olmasından yana..