Kaplumbağalar da uçar!

Kanadı kırıktır kaplumbağaların. Gene de uçarlar aldırmadan can kırıklarına!

Bir çift kanat hayal eder ve öyle uçarlar. O hayale tutunur ve o hayalle yaşarlar. Duaları gerçek olmazsa isyan etmez o kanatlara daha çok sarılırlar. Sarıldıkları kanatlar artık çok eskimiş olsa da…

Kaplumbağalar da sorgular!

Yakından baksanız bir gözlerine. Nemli bulutlar sarmıştır çevresini. Tükenmez her adımda bir soru daha yapışır yakalarına! Ayakları ve elleri titrer attıkları her adımda! Her adımda acaba daha ne kadar, daha ne kadar acı var derler bu yolun sonunda!

Kaplumbağalar da ağlar!

Derin bakışları uysallıklarından değil, içlerinde kopan fırtınalardandır. Ümide yelken açan bir kumandan gibi her cephede kan kaybederler. Her cephe canlarından bir parça daha alırken ağlarlar! O sert bakışlı kumandan gidiverir yerine bir yetim gelir adeta!

Kaplumbağalar da kanar!

Taş at ya da atma kabuğuna! Sırtında onca yükle ağır ağır adımlar dünyayı.

Sırtındaki tonca yüke nazaran daha ağırdır akan kanları! Kanlar aktıkça yollara güllerden resimler yaparlar! Güller kurumaz ama kokmazlar da!

Ağır yaralarına teslim olurken, bu dünyanın en köhne köşesinde yaşama savaşı vermiş en masum yaratıklardır kaplumbağalar!

Bahman Ghobadi’nin yönettiği "Kaplumbağalar da uçar" çok etkileyici ve dokunaklı bir film. Kuzey Irak’ta mayın toplayarak yaşama savaşı veren çocukları ele alan filmde hiçbir yapay öğe bulunmamaktadır. Görünüşleri çocuk olan ama içlerinde çok yaşlı ruhlar taşıyan bu çocukların hayatlarından sadece bir kesit de olsa büyük bir ustalıkla sunulmuştur.

İnsanlığımızdan utanmamıza yardımcı olacak ustaca yapılmış bir film!

Not: "Kaplumbağalar da uçar" belki de hepimizi kaplumbağalar (!) için bir şeyler yapmaya itecektir.