Karanlık provokasyon

12 Mart 1971'in arefesindeki günlerdeydi. Bursa'nın şirin kasabası İnegöl'de kulaktan kulağa bir şayia dolaşıyordu. "İstanbul'dan komünistler gelecek, mübarek cuma saatinde camilere bomba koyacaklarmış."

Bu şayia halk arasında derin kaygı ve öfke uyandırmıştı. Cuma günü camiden çıkan halk bir takım malum ama meçhul kişilerin yönlendirmesiyle önce T.Ö.S.(Türkiye Öğretmenler Sendikası) binasını, daha sonra da komünist bilinen bazı esnafın işyerlerini harabeye çevirdiler. Hatta o arada yanlışlıkla hiç alakasız bir vatandaşın dükkanı da taşlardan sopalardan nasibini aldı.

Öyle bir sürü psikolojisi oluşmuştu ki; O zamanlar şehir içinden geçen Ankara-Bursa otobüslerindeki uzun saçlı, favorili gençler zorla berbere götürülüp sıfır numara traş ettirilmişti. Takip eden günlerde, olaylarda fazla gaza gelen çaycı, at arabacısı, sandalyeci.. vs esnaf gözaltına alındı. Pek uzun sürmeyen mahkemeler sonunda çeşitli cezalar aldılar. Ama esas olayları yönlendiren o karanlık yabancı tipler bir daha hiç ortalarda görünmediler. Olan benim çaycıma at arabacıma oldu.

Martta havalar puslu olur.İnsanlar sıkıntılı olur. Eskiler "Mart ayı dert ayı" derlerdi. Her kesimden insanımızın gayet temkinli, tedbirli, soğukkanlı olması gereken günlerden geçiyoruz. Karşılıklı sevgi ve saygıyla çözülemeyecek meselemiz yoktur. Herkes bir adım geri çekilmeyi bilmelidir.

Bana göre Türkiye'mizin en büyük noksanlıklarından biri, eskilerin"Akil adam"dediği şimdilerde "Ombudsman"denilen her kesimde sözü dinlenen bilge insanımızın azlığı veya değerlendirilmemesidir. Şu sıkıntılı mart günlerinde
memleketimizin böyle insanlara öyle ihtiyacı var ki.