Karşılıklı Aşk

Aşk bir zaman kavramıdır, er yada geç doğru insanı bulmak değil. Ölümlü dünyada kimin kiminle karşılaşacağı belli olmaz. Aşk en derin anlamını özümüzde, iç dünyamızda buluyor. Böylece sevilenin varlığı yokluğu, yaşayıp yaşamadığı bile önemini kaybediyor.

 

Bir bilgeye sormuşlar "Coşkulu yaşamak istiyorum. Ne yapmalıyım?" Bilge cevap vermiş "Aşık ol". Tekrar sormuşlar "O zaman coşkulu yaşar mıyım?" Bilge cevap vermiş "Aşık olursan canından bile vazgeçersin. Öyle bir gün gelir ki, coşkulu yaşama isteğini bile unutursun". 

 

Aşk bütün duyguların en uçta yaşandığı andır. Öyle kuvvetli bir ateştir ki, hem o coşkuyu, hem kendini, hem de aşka düşeni yakıp kül eder. Gözleri öylesine kamaştırmıştır, öylesine susatmıştır aklını, ruhunu öylesine ele geçirmiştir ki aşk, kendini küllerden yeniden yaratmayı becerenin de yine tekrar tekrar aşka koşmasına neden olur. 

 

Fikrimce aşkın karşılıklı olanını bu dünyaya fazla gelir. Düşünsenize, her ikinizde birbirinizin odak noktası haline dönüşüyorsunuz. Varlığınız dışında olup biten her şeye yabancı, her olaya kayıtsız kalıyorsunuz. Düşünebildiğiniz, düşleyebildiğiniz tek şey birbiriniz oluyorsunuz. Tüm hayallerinizde geleceğiniz kurgulanıyor, her olumsuz senaryo sistemden siliniyor, her ayrıntı elinizde, zihninizde şahesere dönüşüyor. Hiçbir kötü özelliğiniz diğerine batmıyor, hiçbir kusurunuz diğerini rahatsız etmiyor. Çünkü onun gözünde mükemmelsiniz, o da sizin gözünüzde. Birlikteyken olası her şeyi olağanüstü duygularla yaşıyorsunuz. Gözlerinizde beliren resminin belleğinize işlenmesiyle birlikte mutlu oluyorsunuz her bir hücrenizle. Enerji dolan, mutlu bir bedenle yaşıyorsunuz. 

 

Aşkın karşılıklı olanı mutlaka vardır ama her şeyin de bir ömrü vardır ve bir gün bir tarafın ki daha erken biter. Diğeri bu duruma alışmak için epey bir süre eziyet çeker. Aşk bir tarafın vazgeçmesiyle geride kalanın hüsrana uğradığı bir şey.

 

HÜLYA ÇAKICI