Kentler ve Arzu

Üç gün hep güneye gidersen, karşına,  içiçe kanallarla sırılsıklam, göklerinde uçurtmaların uçtuğu bir kent, Anastasia dikiliverir. Önce burada ucuza satılan şeyleri sıralıyayım: akik, oniks, zümrüt ve diğer kuvars çeşitleri; buralarda, bekletilmiş kiraz ağacından kesilen odun ateşinde, bol kekikle pişirilen nar gibi kızarmış sülün etini de övmeliyim; bir bahçenin havuzunda yıkanırken gördüğüm ve -anlatılanlara göre- yoldan geçenleri, bazen kendileriyle soyunmaya ve şakalaşmaya davet eden kadınlardan da söz etmeliyim. Bütün bunlarla kentin gerçek özünü anlatamam oysa sana: çünkü Anastasia'nın anlatısı, sonradan boğmak zorunda kalacağın arzuları içinde bir bir uyandırmaktan öteye geçemezken, bir sabah kendisini Anastsia'nın orta yerinde buluveren birinde arzular hep birden ayaklanır ve kuşatıverir seni. Kent mutlaka her arzusunun mutlaka yaşanması gerektiği, senin de parçası olduğun bir bütünmüş gibi gelir sana, oysa o, senin keyif almadığın her şeyin tadına varır, sana da bu arzuda yaşamak ve bununla yetinmek kalır. Kancık kent Anastsia'nın, kimine göre kötü, kimine göre iyi, böyle bir gücü var işte: eğer günde sekiz saat akik, oniks ya da zümrüt kesiyorsan, arzuya biçim veren çaban biçimini o arzudan alır ve sen Anastsia'nın tümüyle keyfini çıkardığını düşünürken sadece tutsağı olursun onun.

Italo Calvino böyle anlatmış 'Görülmez Kentler' de Anastsia'yı. Kitap okumak benim gibi biri için gerçekten yaşamak nefes almak gibi. Epey kavgaya tutuştuğum birinin hediyesi doğal olarak da bayıldım. Bana kitap hediye etmek çoğu arkadaşımın kabusudur.( Okumadığım kitabı bulmakta zorlanıyorlar). Eee bana sorun canlarım, kitapçıdan illa kendiniz seçecekseniz daha evvel okumuş olma ihtimalimi hesaba katacaksınız ben ne yapayım.

Buradan eş dost akrabalara küçük bir duyurum olucak Turgut Uyar, Bayram Balcı gibi şairlerin her türlü kitabına tav olurum. Sonradan yok ben duymadım bilmiyorum hesabı yapmayın reca ederim