Keskin sirkelere armağan

Beceremezsin köprüyü geçmeyi çocuk,
Öfken taht kurmuş akıl düzlemine,
Elinde kor bir ateş
Doğruluğun, hakkın-adeletin gözlerini dağlarsın,
Söylediklerin hep yalan, doğruluğa hasret,
Mertliğe, yiğitliğe kör bakarsın.
 
Akşamları hapsetmişsin yüreğine,
Kırmızı akan kan,
Damarlarında mor bir mintan.
 
Kin, nefret, yıkmak bitirmek....
Tablolarına sadece sessizce sen bakarsın.
 
Sunacak olsa lar Mevlana'dan
Yunus'tan bir gül,
Coşar, bağırır, çağlarsın.
"Dikenlere, kaktüslere can verin!
Yıkın ne varsa, güzellikten, erdemden" der, ağlarsın.
 
Sultan Süleyman'a da kalmadı evren, nedir derdin?
İnanç dersin, yaradan dersin, iyi, hoşsun,
Ama emareleri sevgi, hoşgörü........
Ham yüreğin, ne yazık, çook boşsun.
 
Elinde güzel bir kalem, güzel bir palet,
Ama boyası, sayası, mayası meret.
 
Dilerim Mevladan, akıl, ışık versin sana,
Bizim diyardan bir armağan bu dualar,
Bekleme, aç yüreğin ve kulağın,
Durma be çocuk alsana!
 
Refik Başdere