Kim daha Atatürkçü?

Bu soruyu soruyorum zira son zamanlarda herkes ben Atatürkçü'yüm ve onun eserlerine sahip çıkıyorum diye ortaya çıkıyor. Hatta bunu kalkan bile yapıyorlar. Yüzleri bile kızarmıyor aslında...

İşte sizlere flaş haber. Bundan daha iyi haber mi olur. Yıllar yılı ben Atatrükçü'yüm deyip duranlar sizlere sesleniyorum. Nerede Atatürk'ün eserlerine sahip çıkmak. Nerede kelime oyunlarından kurtulmuş ve muassır medeniyetler seviyesine ulaşmak. Nerede çocuklara ve gençlere hediye ettiği bayramlar.

Tarihimizin ve kurtuluş mücadelemizin kahramanları ve onların efsaneleri nerede. Çağdaşlık adına yabancı yazarların bilmem ne roman ve yazılarını okumak ve okutmak mı yoksa gerçek tarihimizi ve kahramanlarımızın efsanelerini okutmak mı daha çağdaşlık.

İnsanlarımız tarihlerini okumaya okumaya unutmuşlar 1915' de, 1918' de, 1919 vb. tarihlerde ne olduğunu. Unutmuşlar atalarının soykırım işlemeyeceğini. Kendisine aman diyene kılıç kaldırmadığını, esir düşenle bir lokmasını paylaştığını unutmuşlar.

Unutmuşuz milli benliğimizi ve kimliğimizi. Annelerimizin ne kahramanlıklar gösterdiklerini, dedelerimizin nasıl delikanlı olduklarını, kolu kopmuş önemli değil ayağı parçalanmış kıymeti yok vatan için hepsi feda. Unutmuşuz bunları unutmuşuz ki hala vatan için şehit veriyoruz. Can veriyor cananları öksüz ve yetim bırakıyoruz.

Dalmışız medeniyetin tek dişleri arasında ve kendimizi batının kucağına atmışız. Ne ahlak kalmış ne sevgi ne hoşgörü. Yardımlaşamaz olmuşuz ve yanı başımızda karnımız doyarken açlıktan ölenler olmuş.

Zenginlerimiz bir lokmanın hesabını veremezken ihtiyacı olanlar lokmalarını çöplerden çıkarmakta. Unuttuğumuz ve unutturulan o kadar değerlerimiz varki.

Bunları neden niye sayıyorum. Neden yazıyorum. Ulu Önderimiz Atatürk'ün bir hayali vardı. Medeniyeti almak değildi amacı medeniyete örnek olmaktı. Medeni olurken derğerleri yitirmek değir değer katmaktı amacı. Çocuklarımıza bir bayram hediye ederken aslında bayramı barışla bütün dünya çocuklarına hediye ediyordu.

Daha 20 yıl önce bunları yayın organlarımız, gazetelerimiz, televizyonlarımız bunları anlatırken şimdi sadece bayrak asmakla yetiniyorlar ve ardından da biz Atatürkçü'yüz diyorlar.

Üzülmemek elde değil vatan uğruna kahramanlıklar yazan bir milletin torunları işlemedikleri suçlar yüzünden özür diliyor. Saygıdan sevgiden dolayı yanlarından ayırmadıkları büyüklerini terk ediyorlar. Dahası muhtaç varken sırtını dönüp gidiyorlar.

Bir milletin torunları tarihte olması gereken yerde değilde kendi içinde çatışıyor. Özünü unutmuş ayrıntıda boğuluyor.