Kırmızı bir gül için ağladım ilk kez...

Yaklaşık beş dakika kadar önce başımı kaldırdım kitabın sayfalarından. İlk işim bilgisayara gitmek oldu "google" tıkladım ve bu yeni tanıştığım yazarla ilgili bilgi almak istedim. Karşıma kitap satış siteleri ve henüz bitirmiş olduğum romanın başlığından öte bir şey çıkmadı ve birde yazarın kişisel sayfası......

Aklım Pasa ve Zari 'nin muhteşem aşkının resimleriyle dolu, hem bir tek o değil ki Pasa'nın babası, Ahmed ve yaptığı nice muziplikler !!!

İran 'ı;

Sizi bilmem ama ben pek tanımam. Açıkçası Üniversitede okuğum İran arkeolojisi dersi dışında ne tanırım ne de ilgilendim fazlaca (Persapolis hariç). İran deyince aklıma direk olarak çarşaflı kadınlar, mollalar, Humeyni ve tabi birde Şah gelir.

Üç gün kadar önce kendime acil bir kitap ararken karşılaştım "Tahran'ın Damları" ile. Aldım elime İranlı bir yazar yazmış, göz gezdirdim konusuna ve bana ilginç gelen Şah dönemini anlattığı için; kendi kendime "sevmesem de en azından dönemi biraz daha tanımış olurum" diyerek satın aldım kitabı.

O gece iş dönüşü başladım okumaya.....

itiraf etmem gerekir ki son yıllarda bir kitabı okurken bu kadar ağlayıp, bu kadarda güldüğümü hatırlamıyorum. Hani çok eskilerde kalan bir damak tadımız vardır ya "klasik edebiyat yazınından" aldığımız!! Cidden o tadı aldım yıllar sonra.

Şah rejiminin acımasız SAVAK gölgesi altında yaşanan ilginç bir aşk öyküsü, içinde onlarca minik hikayeyi barındıran koskoca bir sokak ve dahası koca bir Ulus 'u anlatıyor.

Şimdi mutluyum yarın yeni bir kitap alıcam kendime olasılık İran 'lı bir yazara ait olacak!!

Teşekkürler Mahbod Serajı!!!

Şimdi yatağıma yatıcam... İlk kez sıcak bir yazı damlarda yatarak geçirdim, kulağıma sokağın sesleri doldu, sağımda solumda tanıdığım, sevdiğim ve sevmediğim insanları bilmenin güvenliğinde. İlk kez kırmızı bir gül için bu denli gözyaşı döktüm ve aklıma nice kırmızı güller takıldı. İçim kanadı....