Kırmızı otel

Pencere’nin pervazına adımlarını attığında gözyaşları arasında saydamlığı silmeye çalıştı. Yüreği delik deşikti. Kocasının her gece sırt dönüşü, içindeki kadınsı duygularını allak bullak etmişti. Bir erkeğin ten kokusunu özlemişti. Boşluğa baktı. Anlamsızca cam üstünde gel-gitleri yüreği titreyerek yapmaya çalışsa da, beceremedi.

Deniz, bir adım ötede coşkuluydu. Çok çirkin miyim? Diye silmeye çalıştığı camda saçlarını taradı. Kırmızı rujunun solukluğu içinde gülümsedi. Sevişmek isteği kanında dolaştı. Kirli bezi suyun içine fırlatıp boşlukta dolaşan ayaklarını yatak odasına yönlendirdiğinde kocasının geceden kalan içki kokusu odayı pis sarmıştı. Horlayan ses, sevişmek isteyen arzusunu birden yok ettiğinde, yüzünü ekşitti. Tene hasret kalan titreyen vücudunu dizginledi. Boğulduğunu hissedip tekrar saydamlığı tercih etti. Şehrin derinliklerinde kendini aradı. Kırmızıya boyanmış otelin üçüncü katına ela gözleri duraksattı. Erguvan ağacının renk bilinmezliğinde bahar kıpırtıları gibi yüreğindeki sese kulak verdi. Onca odaların arasında ışığı tek sönmeyen odaya baktı. Genç adamın hareketlerini izledi. ‘ İnşallah yanında bir başka kadın yoktur ‘ diye de Tanrısına dua etti. Kırmızı kan çanağı gibi gözlerini içkiden mayhoş olan odaya bıraktığında, düşünceleri genç adamdaydı.

Gün ışığı odayı aydınlatmaya başladığında göz kapakları yorgundu. Göz çapaklarını temizleyip yataktan bütün dişiliği ile pencerenin saydamlığına geldiğinde kırmızı otelin ortanca penceresine baktı. Güneşin yansımasından içeriyi göremediğine kızdı. Yakaladığı sevdanın bir kuş gibi uçmasını istemedi. Saatlerce, pencere gerisindeki hareketi bekledi. Her şey durağındı. Günlerce pencerenin pervazına konan güvercinlerin yaşam mücadelesini seyretti. Onlar gibi hür olup karşı pencereye konmayı düşledi.

Günlerce bekledi.

Umutlandı…

Ne gelen vardı. Ne de perdenin kıpırdanışı,

Yine de umutla bekledi.

Kan çanağı ela gözleriyle…

erterd@msn.com

2007/Bursa Ertuğrul ERDOĞAN