Kıyıda çıtadan çadır iskeleti

İnebolu’ da yaz aylarının yaşandığı Haziran-Temmuz-Ağustos aylarında çok güzel havalar olduğu gibi, günlerce süren kötü havalar da olabilir. Karadeniz iklimi böyledir. Ağustos için de yarısı yaz yarısı kış derler. Bu fotoğrafın çekildiği 13 Temmuz 2005 günü de bir gün önce pırıl pırıl bir hava olduğunu yalanlarcasına serin ve kasvetli bir hava vardı.

Sahilde bir çadır iskeleti gördüm. Çıtalardan yapılmıştı. Hava kötü olduğu için üzerindeki örtüleri almış olmalıydılar. Dalgalar ayaklarına kadar gelmiş ama yıkmayı başaramamıştı. Yaz aylarında kıyılarda benzer çadır iskeletlerine sık sık rastlarız. Gölgelik veya giyinme kabini olarak kullanmak üzere yaparlar. Bazen üzerine çarşaflar gererler, bazen sert yapraklı çalılar, defne dallarıyla kapatırlar. Görevi o yaz biteceği için o kadar dayanacak sağlamlıkta olur.

Çıta, kereste fabrikalarında tomruklardan kereste üretilirken çıkan bir atıktır. Özellikle odunla ısınırken sobaların rahat yanması için bir destek yakacak olarak kullanılır. Kereste fabrikalarında göz kararı miktarlara bedel biçilerek satılır. Eskiden at arabaları ile taşınırdı, şimdi kamyonetlerle taşınıyor. Herbiri birkaç metre uzunluğunda olan çıtalar evin önüne yıkılır ve kesilerek ya da kırılarak odunluğa dizilir. Tutarken dikkatli olmak gerekir, yoksa elinize kıymıklar batabilir.

Çıta ince ve hafif bir malzeme olduğu için kolay yanar, bu nedenle sobaya odunlar yerleştirildikten sonra birkaç tane de çıta konulur, önce çıtalar tutuşturulur, odunlar da ardından yanar.

Bizim oralarda yaşayanlar çıtaları yalnızca bir yakacak malzemesi olarak görmezler. Bahçenin çevresine çit yapmak için, fasulye çalısı olarak, tavuklara kümes yaparken, üzümler için çardak kurarken kullanırlar. Çocukken, çıtalar evin önüne geldikten sonra içinden düzgün olanları seçip çocukça gereçlerimizde kullanmak üzere ayırırdık.

Çıta kullanarak sahile günübirlik veya yaz boyunca kullanılabilecek çadırlar yapılır. Sahilde kimin olduğu bilinmese de herkes bir sahibi olduğunu düşünür ve dokunmaz bunlara.