Kızıma Mektup, Arlet'e

Bir gün karşına çıkacağını, hâyal eder durur baban bilmez misin? Beklerim yirmi sekiz senedir, maman beni bırakıp, alıp giderken seni.

Üç aylıkken ayırdılar seni benden. Maman değil, yayan ve dedendir sorumlu olan.

Bensiz büyüdün bu yaşa kadar, göremedim emeklediğini, yürüdüğünü, büyüdüğünü de, ilkokula elinden tutup götüremedim. Bensiz büyüdün, ben senden yoksun. Sen babandan yoksun. Elinden tutup götüremedim, okudun ilkokulu Bakırköy'de.

Sonra maman alıp seni Almanya'ya kaçırdı. Okumaya orada devam ettin. Üniversiteyi bitirdin, hangi kısmı okudun, ne olacaksın, baban bilmiyor. Okuduğun Üniversitenin iki bölümüne de, e-mail gönderdim, geri geldi, gönderdiğim mesajlar. Seni tam bulmuşken yine kaybettim, kızım. Kızım diyorum ama bensiz büyüdün, belki ben sana yabancı biriyim, belki sen bana yabancı birisin.

Biliyorum ki: sen benim kanımı taşıyorsun ve o kan senin hayatta yanlış bir adım atmayacağının garantisidir. Aldınsa benden de benim karektirimi, beni arar, bulursun, kaç yaşında olursan ol.

Kızım bu sana her gece yazıp, okuyup yırttığım mektuplardan sadece biri, artık yazmayacağım beyaz sayfalara, yırtmayacağım mektuplarını. Kanayan kalbimden sızan kanlarla, kalbime yazacağım, artık kalbim dayanmıyor, çok dolu kalbim, acılar içinde. Niçin yazar dururum şiirleri senin için, beni bulman içindir, tüm yazılarım, bu kadar sene geçti, yoksun, aramadın beni, bir kere olsun.

Kızım, seni çok seven baban.

Paris, 09 Mart 2012

 

Açıklama : Mama, Anne / Yaya, Anneanne, babaanne /