Köklenmek

Çoğu insan mekan değişiklliğini, 4-5 yılda bir başka eve taşınmayı sever. Tatil sevmekten daha başka bir şeydir bu. Yeni bir çevrede yaşama isteğidir."Tebdili mekan".

Bense  tam tersine köklenmeyi sevenlerdenim galiba. Bir yere yerleşip tanışıklıklar oluşturmak..... Tanışıklıklar sadece insanlarla değil, kaldırımlarla, bahçelerle, yolun bir kenarında duran eskimiş bir bankla da olabilir.

İlkokulu 6 ayrı değişik okulda okudum. sonra ortaokul ve lise derken  en az 10 tane ayrı sınıf ve daha fazla sayıda öğretmenler. 10 a yakın ayrı muhit ve gözyaşları içinde terkedilen sınıflar, arkadaşlar, öğretmenler, komşular.   Bir daha  o koca çınar ağacının altında o arkadaşlarla oturulamayacağı hissi. O komşunun balkonunda içilen son çaylar. O zamanlar mobil telefonlar ve internet diye bir şey de olmadığından, başka şehre taşındığınızda  en fazla haftada 1  gelebilecek birkaç sayfalık bir mektupla iletişim. İşte sadece bu kadar.

Gözyaşları, özlemeler, geride kalanı unutmaya çalışırken yeniye de alışma çabaları. Ne zor ve sancılı süreçlerdi Allahım...

Şimdi 20 yıldan fazladır aynı evde oturuyoruz. Oğullarım biraz daha değişiklik taraftarı olsalar da onların da en sevdikleri kardeş gibi oldukları bir yığın arkadaşları bu semtte. Her dilediklerinde beraberler. Bahçede oturuyorlar, hep mahallede bulunmasalar da,  semt kafelerinde de buluşuyorlar, mahalle esnafıyla da tanışıklar.

Ben de aynı şekilde. İlerde sağdaki anahtarcıya en az 6-7 kez gitmişimdir. Elektronik aletler satan adamı oğlumun küçükken yaptığı haylazlıklar ve bitmeyen oyuncak istekleri nedeniyle tanıdım. Hatta bir keresinde  oğlum hemen eve geleceğim deyip gelmediğinde ve onu  bulamayınca  laptop, oyuncak, elektronik eşya satan beyefendi oğlumun gittiği yere dikkat etmiş ve yerini  bana söyleyince, dünyalar benim olmuştu,  hemen oğlumu bulabilmiştim ve kendisine minnet borçluyum.

İlerde soldaki kasabımız. Etlerine çok güvenirim. Son dönem komşular sütlerinin de çok iyi olduğunu söyleyince yoğurt yapmak için oradan süt almaya başladım ve açıkçası paramı sonuna kadar helal ettim.

İşte böyle. Yakınlarda çok sevdiğim bir kaç dost diyebileceğim komşum da var.

Sözün özü buraya, köklendiğim bu semte alışmışım. Bir gün değişiklik gerekecek elbet ama olsun. Şimdiye kadar yaşadığım bu insani güzelliklerin ve aidiyet duygusunun yeri, tadı da bir başka.

Canımız sağ olsun. Bu zamanda  güvenilir insanlarla çevrili ortamlarda yaşamak bence çok kıymetli bir kazanım.

Sağlıcakla kalın....