Komşumuz sevgili Yalçın Dil Amca

Deniz’e dik vadilerde, yerleşik yaşam alanları oluşturarak mahalle ve köyler kuran, sonrada kurduğu bu yerleşim alanlarında hapsolan insanların yaşadığı bir bölgeyi, gurbette yaşamanın verdiği garip bir özlemle hep hatırladım ve sevdim. Doğduğum ve büyüdüğüm evin, şehre hâkim bir tepesinde, kurulu oluşunun insan ruhunda oluşturduğu seyir ve bakış zevkinin tatmin edici keyfini yaşarken, bu seyir keyfi, tüm insanlar için, sonsuzumu dur? Yoksa, bir zaman sonra bir bıkkınlık verir mi insana? Diye, bir soru ya, son birkaç gündür zihnimde cevap aradım. Denizi keyifle seyretme tutkusunu ben hep sevdim, bu tutkum yüzünden, evimden denize bakış zevkime mani olan, yetişmiş bir insan kolu kadar kalın kızılağaç fidanlarını son gidişimde yoldum.

Tutkum olan denizden beni ayıran bu kızılağaç fidanlarını yolmuş olmam yüzünden, gurbette yaşayan aile fertlerimle aram açıldı. Benim gibi deniz tutkusu olan biri de, benim denize bakış istikametimde evi olan ve burada yaşayan, birkaç gün evvel kaybettiğimiz ve kendisini rahmetle andığım komşum, sevgili Yalçın amcaydı. Heyelan ve sel felaketleri nedeniyle, çok yamaç yerlerde ağaç kesimi artık yapmıyoruz, son zamanlarda, komşuya ait olup, evinden denizi seyretmesine mani olan ağaçlardan ötürü, bu zevkinden mahrum kalmış olacak ki, geçen gün izinli olarak gittiğimde, yol başında eşi ile birlikte kendisine rastladığımda, daha doğrusu halk otobüsünden birlikte indiğimiz anda, arka kapıya doğru döndüğümde rahmetli Yalçın amcayla yüz yüze gelmiştim. -“İyi akşamlar” dediğimde, tokalaştık, yanında eşi servet teyze’de vardı, birlikte evlerimiz istikametine yürüdük. Yalçın amca bizden koparak, yol kenarında ve tümsek bir yere doğru bir kaç adım attı. Bu durumu gören eşi Servet teyzenin kendisine baktığını fark edince; ona hitap ederek; -“ Sen git ben buradan biraz denizi seyretmek istiyorum” dedi, Servet teyze itiraz etmedi, Yalçın amca bir zaman orada kaldı, kim bilir ne kadar denizi seyretti!, ne kadar orda kaldı! Zihninden neler geçirdi! Evimde onbeş gün kaldım, tadilat işlemleri ile uğraştım ve işimin başına döndüm. Şu kaderin işine bak ki; bu görüşmemizin birkaç gün sonrasında, 80 yıla yakın bir ömür geçiren komşumuz, sevgili Yalçın amcanın vefat ettiği haberini aldım. Umarım ki; denizi seyretmenin hazzını son bir kez daha yaşamış olmanın verdiği dinginlik içinde ayrıldı aramızdan! Allah (c.c) rahmet eylesin.