Kömür karası mı, yüz karası mı?!

Şili’deki madencilerin kurtarılışları, bütün dünya’da heyecanla dakika dakika izlenirken, bizim ilgili Bakan Ömer Dinçer “ Böyle bir kaza bizde olsaydı, madencilerimizi üç günde çıkarırdık.” diyerek yaptığı talihsiz konuşma, madenci yakınları şoke etti,

Zonguldak Karadon’da 17 Mayıstan beri patlama sonrası 700 metre yer altında kalan cenazelerin, hala daha çıkarılmasının beklediğine işaret eden bir acılı baba Şükrü Düzcük “ Beş ay geçti, ne olacak bilmiyoruz. Bakanlığın sekreterleri bize doğru dürüst yanıt bile vermiyor. Bizim Türkiye bu kadar aciz mi? Beş aydır bir kazma bile vurulmadı!” dedi.

Bir başka acılı anne de “ Ölüm kadermiş. Başbakan da öyle diyor. Cenazelere ulaşılamaması da mı kaderdir?!” diye sorarken, bir başka acılı işçi yakını da ekranlarda ağlayarak haykırıyor “ Bizimkiler de neden Şili’deki gibi böyle canlı çıkarılmıyor? Başbakan ise

bu, Zonguldağın kaderidir diyor”

Bakansa, hızını alamayıp, o talihsiz sözüyle yetinmiyor ve ilave ediyor “ İşçilerimizi 560 metreden 7 günde çıkarırdık. Biz daha iyiyiz” diyor. Evet doğru. Biz, herkeslerden daha iyiyiz. Ölüleri toprağın altından çıkaramayanlar sanki kendileri değil.

Ört ki, ölem!

TMMOB’den Mehmet Torun, Türkiye’de 4 madende 20 işçinin 55 saat yaşayabileceği sığınma odalarının bulunduğunu belirterek “400 yer altı işletmesinin bulunduğu gelişmiş bir ülkede 4 oda, çok az” dedi.

Şili’deki çalışmalar gösterdi ki, orada insanlara bakış açısı ve değer biçme, bizden farklı. Orası, gelişmiş bir ülke olmadığı halde yer altındaki sığınma odalarında kazazede işçiler, 69 gün yaşadı.Hayatta kalması sağlandı.

Şili’de, yerin 700 metre altında 69 gündür bekleyen 33 madencinin tamamının kurtarılması için, 36 saatleri var.Çıkanlara psikolojik eğitim veriliyor. Gözleri ışık için kapatılıyor. Bizde olsa, madenci ertesi günü kuyuya indirilir.

Memlekette, bir Maden Bakanlığı kurulmalıdır. Yeni bir maden kanunu çıkarılmalıdır. Her kafadan ses çıkması önlenmeli, bozgunculara dikkat edilmedir. Ocaklar sönmesin deriz.

Şili’deki muazzam çalışmanın küçümsenmesi ve kıskanılmasına mukabil adamlar, tekniği uyguluyorlar. “Ha babam işi”, alaturkalık yapmıyorlar. 622 metrelik kurtarma kuyusundan, 4 metre uzunluğunda, omuz genişliğindeki kapsülle, işçiler, tek tek, yeryüzüne taşınıyor. Siz bu yazıyı okuduğunuzda, işçilerin tamamı kurtarılmış olacak.

İnsanın, iki kıta arasında müşterek yaşanan olaylara bakarak sorası geliyor. “ Yaşananlar, kömür karası mı, yüz karası mı?!”