Komutanım Akdemir

Tugaya tayyare lazım!...

Ben bu öyküyü epeydir yazmak istiyordum. Bugüne kısmetmiş.

Nöbetçiyim. Yanılmıyorsam Sonbahar ayları. Yıl 1986. Hava kararmış. Nöbetci Amirligi odasında benden başka kimse yok. Televizyon yok da, radyomuz var mı, hatırlayamiyorum. Koltugu biraz geri cekersem, kaloriferin radyator peteklerine yaslaniyorum. Sirtim isiniyor. Kutahya sonbaharda da serin oluyor.

Tugay Komutanimiz Yilmaz Dengizek General Ankara Gulhane Askeri Hastahanesi'nde yatiyor. Komutana Ozturk Albay vekalet ediyor. Ozturk Albay'i mesai sonu ugurladigimizda, 'Tugay sana emanet' deyip gitti. Ozturk Albayin cocuklarinin onemli saglik problemleri var. Cocuklari ile o kadar mesgul ki, telefonlara bile cevap veremiyor.

Taburlardan, Destek Grup'dan aksam yoklamalarini aldim. Tugay'in icerisinde birde 100 Yatakli hastahanemiz var. O'ranin yoklamasini bekliyorum.

Telefon caldi. Hastahanenin Nobetci Tabibi Asttegmen. Ben yoklamayi vermesini bekliyorum. O, heyecanli bir sesle, 'bir askerin kalbi durdu.' dedi. Ben birsey soramadan devam etti: 'Kalbini calistirdim. Ama yine durabilir. Ben ortopedi mutehasisiyim. Bir dahiliyeci lazim...' Dahiliyeci kim? Bulduk. Geldi.

Memed obur dunyaya gidip gidip geliyor. Hemsire, hastabakici, eczaci derken sabah uce dogru butun hastahane tam tekmil, genc askerin hayatini kurtarmaya calisiyordu.

Bas tabib telefon etti. 'Hastahaneye kadar gelebilirmisin?...' Gittim.

Butun doktorlar bastabibin odasinda toplanmislar. Bastabib; 'size soyleyeceklerim 100 Yatakli Hava Hastahanesi doktor heyetinin kararidir...' dedi. 'Bu cocugun sabah Ankara Gulhane'de olmasi sart!...'

Mehmedcik Gulhane'ye sabah nasil yetistirilir? Ucak lazim.

Kutahya Er Egitim Tugayi'nin bir ucus pisti var. Arada bir, gunduz gozu ile ucak iner. Sabahin korunde hic ucak gelmemis. Kulede gorevli astsubayi arayip sordum. 'Iner...' dedi. 'Yeter ki, siz ucak bulun...'

Hava Egitim Komutanliginin Kurmay Baskani'ni uyandirdik.

'Ucak?...' dedik.

'Delirme Yuzbasim... Sabah Ambulansla Eskisehir'e gonderin...'

'Doktorlar olmaz diyor...'

Israr edince kizdi.

'Senin Komutanin nerede?...'

Caresiz komutanimizi bir kere daha aradik. Ozturk Albay yok.

Ankara Hava Kuvvetleri Nobetci Amiri; 'ben bir sey yapamam, Herekat Merkezini ara...' dedi. Hava Kuvvetleri Harekat Merkezi yilin 365 gunu, 24 saat acik. Harekat Merkezindeki Albay; 'burasi harekat merkezi...' dedi. 'Ucak kiralama sirketi degil...' Anlattim. O da 'komutanin yok mu?' diye sordu. Nobetci generali uyandirabilir miyiz? 'Nobetci General kim biliyormusun? Senin de benim de yuvamizi yapar!...' (Kibar seklini yazdim. Dogrusu boyle degil...). 'Nobetci general kim bilmiyorum komutanim ama bu cocuk olecek...' Yumusadi. 'Bekle...' dedi.

Biraz sonra telefon caldi:

'Tugay'a sabahin korunde ucak inemez. Hem ucagi, hem pilotlarin hayatini riske sokamayiz...' Falan, filan...

'Bunu kim diyor komutanim?' diye sordum.

'Nobetci general...'

'Nobetci General kim?...'

Tumgeneral Lutfi Akdemir. Hava Kuvvetleri Lojistik Baskani.

'Komutanim. Bir daha soyleyin!...'

Peki dedi. Telefonu kapatti. Biraz sonra telefon caldi.

'Ucagin geliyor!...'

'Sagolun!...' dedim.

'Bana degil, Akdemir Generale tesekkur et...'

Kuleci Astsubayi evinden cagirdim. Pisti bastan asagi kendim kontrol ettim. Kuleye ciktim. Ucagi bekliyoruz.

Gun agiriken, C-47 isiklarini yakmis, piste alcaliyordu. Ne gorelim. Bir traktor, tam ucagin onunden, pisti caprazlama geciyor? Pilotlar bizim gibi son anda traktoru gorduler. Guc bela, pas gectiler. Yere indiklerinde o kizginlikla uzerime dogru geliyorlar. Harbiyeden talebelerim. 'Komutanim, bu ne hal?...' Vallahi dedim, pisti ben kontrol ettim. Nedir, bilmiyorum.

Sonradan ogrendik. Tugay'in bos arazilerini eken devlet kuruluslari var. Onlar calisiyorlar. Bize haber vermeden, kendi ozel girislerinden araziye girmisler. Soforde bu saatte inen kalkan olmaz diye, pisti keyfine gore gecmeye kalmis. Iki pilot, iki makinist , bir sofor, bir ucak, ve bir traktor yok yere telef olup gidecek!...

Bastabib, Mehmetcigin yanina iki doktor verdi. Gunes tepelerin arasindan gozukurken, C-47 Mehmetcigi almis yanina, gokyuzune yukseliyordu...

Sedye ile arkadaslarini ucak basina getiren Mehmetciklerle ucagin yukselisini izliyoruz.

Memedin biri;

"Komutanim bir sey diyem?"

diye sordu.

"De len."

"Komutanim, bundan boyle komutanlarimiz bize sogselerde, bizi dogselerde gam yemem..."

"Niye?"

"Komutanim biz zor hale dustugumuzde komutanlarimiz dohtorlar bulur, ucaklarlar getirirler..."

NOT: Donuste doktorlar anlatmisti.
Ucak Etimesgut'e indiginde, bir helikopter hazir bekliyormus. Mehmetcigi Gulhane'ye zamaninda yetistirmek icin.
Akdemir General gondermis.

Akdemir General görevi başında öldü. Sizce öldü mü? ...

Fotograf: Albay Akdemir 30 Agustos'da terfi eden bir subaya yeni rutbesini takiyor.