Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

18 Nisan '07

 
Kategori
Güncel
 

Kötüler alemi almış gidiyor....

Kötüler alemi almış gidiyor....
 

Ying-yang


Hani hep söyleriz ya "-Dünya kötülerin dünyası, iyilere yer yok, " diye. Ben bu söze katılmıyorum. İyilikle kötülük her ortamda eşit orandadır. Dünyanın kuralı budur: Denge unsuru. Zaten öyle olması da gerekir. Ne bir eksik ne bir fazla... eşit miktarda.

Bizleri, "Bu dünya kötülerin dünyası, iyilere yer yok bu dünyada," diye bağırtıran ise sadece kötülerin önplana çıkmış olması veya çıkartılması. Belki de amaçlı bir şekilde yapılıyor, bilemeyiz, " sindirme - korkutma politikası" gibi kabul edilebilir. Ufukta bir tehlike görünmese elimizdekilere sıkı sıkı sarılır mıyız? Yan gelir yatarız, keyfimize bakarız. Ancak kaybetme tehlikesi ortaya çıkınca aklımız başımıza gelir. Kısacası toplumda kötüler de olacak ki, iyilerin değeri anlaşılsın...

Her konuda siyasette, ticarette, eğitimde, sağlıkta, ailede, evlilikte denge. Önemli olan dengenizi kaybetmeyin! Dengeli yaşamlar dilerim hepinize!

Ve yine çok bilinen bir öykü; Hayatı en güzel yaşayan ve anlayan kızılderililerden, uzaklardan;

Yaşlı kızılderili reisi, kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyorlardı. Köpeklerden biri beyaz, diğeri siyahtı ve oniki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler dedesinin kulübesi önünde duruyorlardı.

Dedesinin sürekli gözönünde tuttuğu iki iri köpekti bunlar. Çocuk, kulübeyi korumak için biri yeterli gözükürken niye ötekinin de olduğunu, hem niye renklerinin ille de siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu artık. O merakla sordu dedesine:

“Dede, bu iki köpeği niye hep kulübenin önünde tutuyorsun? Hem niye biri siyah, öteki beyaz?”

Yaşlı reis, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı ve:

“Onlar” dedi, “benim için iki simgedir evlat.”

“Neyin simgesi” diye sordu çocuk.

“İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün iki köpek gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları.” Çocuk, sözün burasında, mücadele varsa, kazananı da olmalı diye düşündü ve her çocuğa has bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:

“Peki, hangisi kazanır bu mücadeleyi?”

Bilge reis, derin bir gülümsemeyle baktı torununa:

“Hangisi mi evlat? Ben hangisini daha iyi beslersem o kazanır!”

Not: Bu yazıyı hazırlarken, içeriden Sümer Ezgü'nün sesi geliyordu:

"Kötüler alemi almış gidiyorrrr.... iyiler kendini amannn yormasın boşaaa...

Şinanay da yari şinanaaay... şinanay da şinanay..."Ne tesadüf...

Öykü internetten alıntıdır:

 
Toplam blog
: 480
: 2046
Kayıt tarihi
: 27.03.07
 
 

Üstkimliği ile insan, altkimliği yeterince kalabalık birisi; Eş, anne, öğretmen emeklisi. Doğa, H..