Külliyede Ziyafet

Geleneğinden ince ince geleniyle, damağa zevkti Sibyan mektebinde öğretilen ilimle dağıtılan aş. 

Adab bilenlerdense, el öperdi zamanında, şükran babında. 

Şimdi kalan hakkını almaya, bedel ödeyerek kavuşuyor, demek, akde vefa böyle oluşuyor. 

Yirmi sütun, ipeklerle bağlanıp, ota meşhale basılıyor. İtibar eden, uşağa tane tane altın sayıyor. 

Çitlembik, Çınara utancından bakamıyor, kebir vakfın derin vesikası olarak kalıyor. 

Beşyüz yıllık adet ile, halk, yedirile, ardından şerbet içirile, denileli beri, zihniyet çiğ ise, demli çayı dahi usturupsuz sunuyor. 

Tefrişi tamam, ihtişama uygun bir incelikle hazırlanmış mutfaktan, gizli bir bölmeye bırakılan bakır taslarla kurulan sofralar yok artık. Vaktinde Dervişi, ermişi tebdili kıyafet dilenip, toplananla, fukaraya keşkül ettirmemiş gibi. 

Kapısı taş, dibeği taş, dolabı taş, yüreği kubbe kubbe mekan , minareleri göğe ok, işitiliyor hala ziyafet salonuna buyur edilen kıymetlerin nidası. Yaban ellerden gelip hünkar beğenenin, orta kahve yudumlayanınla, dilenir ki kalasın her dönem, fasl-ı şahanen kulaklarda, tek şikayetsiz, kapından tok ayrılan güler yüzlü insanlarınla. .