Kumar parası kumarda mı yenir?

Kumar paramı gene kumarda yedim. Hani şu iddaa’da kazandığım onbir yeni Türk lirasını paşa paşa yedim. “Sen de mi?” demeyin. Her tüccar ucundan bucağından birazcık kumar oynar canım! Ne de olsa yatırımını kurtaracak, riskini dağıtacak para lazımdır. Şakası bile umut veriyor tabi ama şöyle okkalı bir para çıksa fena mı olur?

Ben sadece bir yeni Türk lirasına oynuyorum. Onbir katını kazanınca da muhteşem bir zafer kazanmış edalarıyla dolaşmak çok keyifli. Hem o bir milyon günde kaç kere kim bilir nelere gider hiç farkında olmadan. Eee, bir sefer de geri dönesi muhtemel bir şeylere gitsin… Değil mi? Kaç senedir milli piyango alırım, daha bir kez kazanmadım!

İşin esprisi bir yana, kadınlar da kumarı erkekler kadar seviyor galiba. Hatırlıyorum da ben küçükken annemin bir oyun grubu vardı. Çok çağırırlardı ama pek az gidebilirdik. Kadıncağız da benim gibi dükkâncılıktan arta kalan vakti olursa şayet ve iyice daralmışsa, bir yolunu bulur, zor bela ev hanımlarının çoğunlukta olduğu konken partisine katılırdı. Ayda yılda bir yani…

Maksat bir araya gelmek ve hazırlanan kalori bombalarının tadına bakmak mıydı yoksa “Sür Rölans” çekip masadakileri şaşkına uğratma keyfi miydi tam bilemiyorum. Bazı teyzeler nasıl güzel kahkahalar atardı anlatamam. Deşarj böyle keyifli bir şey işte… Dağılan “Kem” kâğıtların, ortaya sürülen “marka”ların, şekeri karıştırılan ince belli çay bardaklarının arasında bekler dururdum annemin kazanmasını. Rengârenk ojeli bakımlı eller, mutlu ama düşünceli bakan boyalı gözler ve dudaklar hatırlıyorum. Bir masa etrafına dizilmiş, karşılıklı tatlı tatlı atışırlardı.

Annem de öyle çok sık kazanamazdı garibim. O da benim şimdi yaptığım gibi kumar parasını ekmek parasından ayrı tutardı. Cüzdanının ayrı bir gözünde saklar, limitini aşarsa eğer oyunu derhal bırakırdı. “Boğazınızdan helâl para geçsin!” derdi. Sanki her daim oynayan kırk yıllık kumarcılar gibi değildi pek.

Yok mudur kumar bağımlısı olan kadınlar? Vardır elbet. Açıkçası kimsenin keyfine karışasım yok. Söylemek istediğim; amaç yaşamda temiz kalmaksa, alın teriyle kazanılan bir kuruşu dahi, kumardan gelen bin katına tercih ederim.

Kazanma arzusu ve adrenalin derseniz, kumarın yerini tutabilecek bir sürü alternatif bulunabileceğini düşünüyorum. Her türlü bağımlılık gibi, kumarın da aşılması gereken bir zaaf olduğu kanaatindeyim. Bu konuda da, her hedefte olduğu gibi gerçekten istemek gerekiyor. Ve sonra da yardım almak bence. Belki de ilk adım, önce her şeyin farkına varmak.