Levh-i Mahfuz

Yeryüzünde işler hiç iyi gitmiyordu. Dünya gergin, insanlar mutsuzdu.

Artık zamanı gelmişti...

Tanrı, imajını değiştirmesi için bir reklam ajansıyla anlaştı.
Tanrı ile genç reklamcı, Messenger'da chat'leşmeye başladılar.
Çocuk "Nasıl olur da Tanrı insanla chat'leşir?" diye sordu.
Musa ile çalılıklar üzerinden konuşmuştum, seninle de internetten yazışıyorum. Bunda şaşılacak bir şey göremiyorum yanıtını aldı.

Çocuk "Kuran, kutsal bir kitap. O varken İslam'ın imajını değiştirmek neden bana düşüyor?" diye sordu.
Kuran'ı bir de benden dinlemeye ne dersin? dedi Tanrı.

Bu, resim çizmeyi Picasso'dan öğrenmek gibi bir şey dedi çocuk. Ve her şey ondan sonra başladı...

Kitabın tanıtımında yer alan bu sözler son derece etkileyici. Kitap daha ilk sayfalarında kendine bağlıyor insanı.

Beni kitaba bağlayan kısım ”İnanların Ölümü” başlığıydı. Tam benim için yazılmış, aradığım soruların cevabı burada dedirten kısım bu bölümdü.

Bu bölümde ölümden bahsediliyordu. Hangi ölümün gerçek ölüm olduğu sorgulanıyordu.

Gerçek ölüm kişinin daha önce inandığı değer verdiği şeylere artık önem ve değer vermeyen yeni kişiliğin doğumunun eskisinin ölümü anlamına geldiğini söylemiş. Bunun aslında yeni birinin de doğumu olduğunu anlatmış. Hayattaki en ağır şeyin kim olduğumuzla ilgili düşüncelerimizin kökten değişmesi, inandıklarımızın yanlış olduğunu anlamamız olduğunu söylemiştir.

Başımıza gelen bazı şeylerin kendimizi yitirmemize sebep olduğu eski benliğimize yabancılaştığımızı, bunun yeni bir doğumun müjdecisi olduğundan söz ederek kitabıyla ilgili ipucunu en baştan vermektedir.

Okudukça etkilendiğim her bölümle ilgili düşüncelerimi burada sizinle paylaşacağım.

Bu kitabın daha ilk sayfalarında bu kadar etkilendiğime göre sanırım bu kitabın hedef kitlesi içinde yer alıyorum.