Limit yok

“Limit Yok” filmini, insan zekasının yaratma kudretine duyduğum hayranlıkla seyrettim. Hikayenin baş karakteri Bradley Cooper, tıkanmış bir yazarı canlandırmaktadır. Dipte ve depresyonda olan bu yazarın henüz herhangi bir kitabı yayımlanmamıştır ve bu yüzden de para sıkıntısı çekmektedir.Günler, haftalar hatta aylar geçmesine rağmen tek bir kelime bile yazamamıştır. İradesine: “Bu sefer senin canına okuyacağım” diyerek masaya oturmakta ancak saatler geçmesine rağmen tek bir satır bile oluşturamadan masadan kalkmaktadır. 

Meteliğe kurşun atmakta olan Bradley, berbat bir haldedir; saçı başı dağınık ve üstü başı pistir.Yaşadığı ev de aynı iğrençlikten nasibini almıştır; eve çeki düzen vermek ve ya temizlemek içinden gelmemektedir. Malum ruhu tükenmiş biridir, kolunu kaldırmaya bile takadı yoktur ve bu haliyle de iradesini bir araya getirmeyi bir türlü beceremez. 

Sokakta tükenmiş bir halde yürürken eski kayınbiraderi ile karşılaşır. Kayınbiraderi ile sohbet ederler; Bradley kitabının çok gerisinde olduğunu ve klasik yaratıcılık sorunları çektiğini anlatır.Bunun üzerine kayınbiraderi ona bir hap verir. Bu hap , beyninin %10 ila %20 arasını kullanabilen insanın, beyindeki reseptörleri tetikleyerek zekasını tam kapasite kullanabilmesini sağlamaktadır.Malumunuz, zor durumda olan bir insanın “her yol mübahtır” dusturuyla hareket ederek hapı bir güzel mideye indiriverir.30 sn içinde etkisini gösteren hap, bugune kadar beş duyu yoluyla algıladığı her veriyi kaydeden bilinçaltına erişmesini sağlamıştır.Bu organize olmuş biçimdeki bilgilerin tümünü hatırlamaktadır. IQ su 4 haneli rakamlara çıkar.Beynin öğrenme, analiz, bilgi işlem gibi zihinsel becerileri hızlanarak artar. 3 günde piyano öğrenir, borsaya girer ve algoritma hesaplarıyla kabarık karlar elde eder, birçok yabancı dili kısa sürede çaba harcamadan öğrenir.Artık zihni aşırı berrak, bedeni aşırı güç ve enerjiyle doludur. 

Sahip olduğu bu aşırı yoğun güçle evdeki bütün dağınıklığı toplar ve bilgisayarın başına oturur.Çünkü artık ne yapması gerektiğini, neye ihtiyacı olduğunu ve neyi nasıl yapması gerektiğini çok net bir şekilde bilmektedir. Bir solukta yazmış olduğu kitabı 4 günde tamamlayıverir.Klavyenin başında kitabını tamamlarken, altın renkteki kelimelerin tavandan kafasına doğru patır patır inişi, ilham olgusunun somutlaştırılmış metaforik bir görüntüsünü vermektedir. 

Bildiğiniz gibi, başarılı insanların ulaşabildiği bir köprü vardır.İnsan o köprüyü geçtikten sonra hayatının bir daha eskisi gibi olmayacağı bilir. Ancak asıl problem, o köprünün başına kadar gelebilmektir.Bir çok insan, o köprünün yüzünü bile göremeden can verir hayat yolunda. Keşke hepimizin elinde söz konusu dnz-48 hapından olsaydı ama maalesef yok .O yüzden, ne yapmak istediğimizi ve bunu nasıl yapabileceğimizi düşünmeyi öğrenme aşamasını gelene kadar o köprünün yüzünü göremeyeceğimiz aşikardır.