Limoni durumlar….

Sokak başlarında, belediyenin müsaade ettiği yerlerde veya elinde bir poşetle dolmuşta belediye otobüsünde karşımıza çıkar bazı esnaf ruhlu engin insanlar…
Çoğumuz güleriz davranışlarına…

“Beşi bi yerde 1 milyonnnn” diye, bağırınca güleriz içimizden ..

Bazen birileri dener, alır beşi biyerde’yi evine gider…

Ben, o limoncudan alınan limonları satanın yüzüne fırlatıldığını görmedim…

-Ulan gavat nedir bunlar?

-Böyle mal satılır mı?

-Garantisi neden yok?

-Ana’na da satsaydın, o da bi kazık yeseydi benim gibi!...

-Oy bi daha senden limon alanın!….

-Oy seni buraya dikenin!…

Uzayıp gider liste…

Ve böyle şeyler duymadımü ne sokak başlarında, ne belediye otobüslerinde, ne de dolmuşlarda!

O asaletiyle ayakta duran küçücük bir esnaf…

O olabildiğince ucuza ve olabildiğince limon satan bir insan…

Adam satmayı hiç bilmezler!…

Birde Simitçiler var… Bildiğimiz simit işte!…

Onlar da kolay kolay tekrar fırınlanmış simitleri satmazlar…

Satmazlar ama, fırıncılar yakalarından düşerse tabii!…

Bakkalların, marketlerin satamadığı simitleri tekrar fırınlayıp bizim zavallıya postalar bazı fırıncılar…

El mahkum, ya veresiye almıştır, ya sattığı simitin parasını vermemiştir, mahkumdur işte..

Çıkar sokağa “oyyyyyy gidi simit” diye nara atar, pazarlar yeniden pişmiş kelleleri…

“Bu insanın midesini bozar zehirler, kusturur “ deseniz de aldırmaz, ille de o simitleri pazarlar.

Çıkar ilişkisinin en adisi bu mecburiyettir…

Çünkü, simitçi fırından aldığı simitleri geri veremez….

Veremeyince ne yapacak? Kazık atacak, başka yolu yok…

Simitçi oldu simit, dönüp duracak. Başka çare yok!...

Limoncunun limonunu ile simitçinin simidi arasındaki fark bu…

Aramız limonide olsa simit tehlikesine girmeyelim bazı durumlarda!...

İyi iftarlar

Sevgi ve saygılarımla….