Malya ( TİGEM )'de dört gün ( 6 )

Şair arkadaşlarımızla burada yani Malya’da gezimiz son buldu. Vedalaşarak ayrıldık.  Onlar Kırşehir’e doğru giderken, eşimle birlikte Malya D.Ü.Ç’ de misafirhanesinde kaldık. Ankara TİGEM’ de personel şubesi şefi baldızım Sebahat Gürgün, bize Malya’da yer ayırmıştı. Bunun üzerine biz de orada birkaç gün kalmayı istedik. Çünkü eşim Malya’da doğmuş, çocukluğu ve gençliği orada geçmişti. Kayınpederim Abdullah Can 1944 – 1978 yılına kadar bu çiftlikte baş ekip olarak hizmet yapmıştı. Kayınpederimin Malya’da epey emekleri vardı. Her taşının, her bir karış toprağında onun ayak izleri vardı… Eşimle birlikte bu Malya’da dört gün kaldık….

Eskilerden hiç bir kimse kalmamıştı. Puantör Mehmet Var, İsmail ağbi, Cengiz Bey, Asım Bey, Akif Amca, Osman Çavuş, Culukçu Hasan, Hacı Kıne, Neşet Amca,  Cengiz Ağbi bunlardan hiç biri yoktu. Hepsi göçüp gitmişler… Cami İmamı Mehmet Yazıcı da yoktu…Mehmet Yazıcı Karadenizli idi,  ilmi, irfanı derin ve zengin kültürlü bir din adamı idi. İlk dini nikâhımı o yaptı. Tabi bunların çoğu şimdi yok aramızda, hepsini rahmetle anıyorum. Onların yerinde yeller esiyordu. Kayın pederimin kaldığı lojmanları, oranın bağ ve bahçelerini, elma bahçelerini bir  nostalji bağlamında tek tek gezip dolaştık. . ..

1966 Mayıs’ında Malya D.Ü.Ç.düğün salonunda düğünümüz yapılmıştı. Oraya gidip eski anılarımızı tazeledik. O masalara, sandalyelere bir kez daha oturduk,geçmiş günlerimizi bir kez daha anılarımızı  özlemle yaşadık.Eşimin doğup büyüdüğü eve gittik. O evde benim de ilk nişanım ve düğün hazırlıklarım yapılmıştı. O evde acı ve tatlı hatıralarım bir bir canlandı belleklerimde. Gittiğimiz evde bir güvenlikçi oturuyordu, bir kahvelerini içtik. Çünkü kırk yıl sonra Malya’ya ve o eve gitmiştik… Bir ara  ağlayasım geldi…

Malya ilkokulu kapısı kapalı idi. Okulu iki katlı idi. O yıllarda yanına gittiğim ve tanıştığım okul Müdürü Ali Sarı Beyi anımsadım.... Çünkü öğrencileri Malya’nın yanındaki Yenidoğanlı İlköğretim okuluna taşımalı olarak gidiyorlardır. Okulu ziyaret ettim, okul müdürü ve müdür yardımcısı,  öğretmenlerle tanıştım. Hatta öğrencilerle biraz sohbet ettim.  Okulun toplam 17 öğretmen olup, bunların ikisi bayandı.  Öğrenci sayısı  ( 2011–2012 ) eğitim yılına göre 152 öğrencisi vardı.

Okul 1985’te açılmıştı. Malya, Çiğdeli Hatun oğlu ve Çamalak Köylerinden gelen taşımalı öğrencileri taşımalı idi.  Okulun yanında genişçe bir mezarlık vardı, oraya uğradım ve ölmüşlerin ruhlarına Fatihalar okudum...  Mezarlık sessiz ve adeta  büyük bir şehirdi....

21 Kasım 2011 günü Malya TİGEM Müdürü Yardımcısı  Beni, özel arabasına alıp bütün çiftlik arazisini ta Seyfe Gölüne kadar, faaliyet gösteren tüm üniteleri birlikte gezdik.  Bir ara bana şöyle dedi: “Kadir Bey,  kayınpederin Abdullah Can’ın burada büyük emekleri vardır. Seni, onun  ayak izlerinin olduğu tüm yerlere götürceğim. Akşama kadar gezip dolaştık....

Bir ara Malya’nın camisine gittim. Camide kimse yoktu. Öğleden sonra daha ikindi olmamıştı. Cami tertemizdi. Malya Camisi tek kubbeli ve tek minareli olup dönemin müdürlerinden Mustafa Demirdöven zamanında inşaata 1955’te başlamış ve 1957’de bitmiştir. Caminin ustası Abdullah Şengül’dür… Caminin bahçesinde tek bir mezar vardır. Mezarın üzerinde şu yazılar yer alıyor:  Güray Selimbeyoğlu, D. 1948 -  Ö: 1968  / El Fatiha “diye yazılıdır.  1965  - 1975 yılları arasında müdür olarak görev yapan Mehmet Selimbeyoğlu’nun evladı tıp fakültesi öğrencisi Güray Selimbeyoğlu’na aittir. Mezarınıüstünü  temizledim, çiçeklerini suladım...Mezarını bir kez daha okşadım.  Çevresini temizledim...

Güray Selimbeyoğlu 1968 yılında Ankara Tıp Fakültesi’nde öğrenci iken bir gün gittiği bir deniz kıyısında bir bisiklet kazasında vefat etmişti. Ölümü yazın ve hazin oldu, Temmuz ayında. O günlerde ben de Çiftlikte idim. Ölümü çok acı oldu. Onun için Tıp Fakültesi öğrencisi Güray'ın mezarı caminin bahçesinde yaptılar. .. Güray doktor olacaktı, sevgileri vardı, özlemleri vardı, acıları vardı. Bin bir hayalleri ve düşleri vardı. Hayatının baharında aramızdan ayrıldı, gitti... Geride bir sürü acıları bırakarak...

Aşağı yukarı aramızdan ayrılalı 44 yıl oldu. Ama vefa diye bir şey vardır Babasını ve annesi Rezan Hanımı yakından tanıyordum. Çiftliktekilere sordum… “Hocam mezar  ve Güray hep  yalnız kaldı, ne gelen var ne de giden” Artık akşamları mumları da yanmıyor” dediler.. Zaten eski müdürümüz Mehmet Selimbeyoğlu ve eşi Rezan Hanım da vefat ettiklerini duyduk… Evet, bu diyardan kimler geldi ve kimler geçti… Nerden nereye? Hepsini rahmetle ve saygıyla anıyorum. Ziyaret ederken ve şimdi bunları yazarken inanın gözlerim yaşardı… Malya'dan 23 Kasım 2011 günü ayrıldık.Boztepe'den Kervansaraydan geçtik. Bizim zamanımızda Boztepe bir kasaba idi şimdi ilçe olmuş...Arabamız Kervansaray'dan tatlı tatılı asfaltı  yalayıp geçerken  Kırşehir'e bir kez daha merhaba dedik...

Bu dünya gerçekten fanidir ve beş para da etmiyor. Aha geldik ve aha gidiyoruz… Malya ‘da dört gün kaldıktan Malya'dan ayrıldık... Burada başta Malya TİGEM Müdürü Sayın Mustafa Güncan, Müdür Yardımcısı Sayın Hüseyin Yılmaz, Personel Şefi Sayın Hamza Gevrek ve Malya konukevinde bize fazlasıyla hizmet eden Mehmet Bey’e ve diğer personele, Ankara TİGEM’ DE personel şefi olan baldızım Sebahat Gürgün Hanımefendiye ayrı ayrı teşekkürlerimi ve saygılarımı sunuyorum. Bizlere beklediğimizin çok üstünde fazlasıyla sıcak ilgi gösterdiler. Sağ olsunlar, var olsunlar…