Medya ve etiksizliğe bir örnek

İnternet sektöründe bazı gazetelerde biliyorsunuz, yarışmalar var. Online olarak bilgi yarışması. Bu yarışmaya katılıp ödül almak için belki günde en az 4-5 saat bu işle uğraşmanız gerekir. Çünkü ne kadar çok el oynarsan puanın o kadar çok artıyor. Bir kere, böyle bilgi yarışması olmaz. Çünkü, sen süper bilgilisindir, 5 el oynarsın hepsinde tam puan alırsın, ama bilgisiz biri, aynı oyunu, 20 el oynar ve senden çok daha fazla puan alır.

Evet bu bilgi yarışması değilse nedir o zaman?

Bazı internet gazetelerinde ise bazı sayfalara rastgele serpiştirilen puan kutuları var. Hafta boyu, ne kadar çok bu puan kutularını tıklayıp puan toplarsanız, ödül kazanıyorsunuz.

Bu iki örneğe bakınca aklıma şey geliyor, hani bir karikatür vardır, eşeğin burnunun önüne arkadan havuç uzatılır. Eşşekcik de, o havucu yemek için ilerler, ama siz de eşeğin her adımıyle ilerlersiniz. Böylece eşekçiği istediğiniz yolda yürütmüş olursunuz.

Burada okuyucuya yapılmak istenen budur.

Amaç da, daha çok tıklama sayısı almaktır. Bu ne işe yarıyor bilmiyorum. Yine reklam pastasıyla ilgilidir.

Bu uygulamalardan hoşlanacak insanlar vardır. Örneğin bir öğretmen emeklisi, bu bilgi yarışmasına kendini kaptırıp saatlerce bununla uğraşabilir. Ya da, haber okumaktan ziyade, biri, saatlerce, sayfalarda gizli puan kutularını arama/tarama operasyonu gerçekleştirebilir. Ama sonuçta, binlerce insan bunu yapar, kazanan bir kaç kişi olur. Bu, okuyucu kullanmaktır.

Bu nedenle bu tür uygulamaları etik bulmuyorum ve bu tür olayları gördüğüm medya organına antipati duyuyorum. Nitekim uzun vadede, bu tür, okuyucuyu, önüne havuç uzatılan bir şey olarak görmek, medyanın aleyhine çalışacaktır. Kendisine güvenilmeyen, haberine güvenilmeyen, bir medyayı kim dikkate alır ki?