Merak

İnsan bile bile kendini ateşe atar mı? Sonunun kötü olacağını, en çok kendisinin üzüleceğini bilerek, bir yanlışa doğru son hızla gider mi? Hiçbir doğru tarafının olmadığını görerek, kendisini öylesine akışa bırakır mı? Hem de kendini engelleyebileceğini bilerek.. Ama hiçbir şey yapmayarak, öylesine kendisini bırakabilir mi?

İnandığı, düşündüğü ve karşı koyduğu her şeyi bir insan ne için hiçe sayabilir? Aşk için denilir genelde ama ya aşk değilse, başka ne için yapabilir insan bunu?

Sorunun muhatabı ben isem cevabım kesinlikle merak olurdu. İnsana her şeyi yaptırabilecek, bütün inançlarını, düşüncelerini ve kendine olan saygısını bile ayaklar altına aldıracak tek şey meraktır.. Acaba ne olur? Acaba nasıl hissederim? Bu sorular insanın aklına bir kez takılmaya görsün, artık iflah olmaz ne yapıp ne eder o şeyi yaşar.

Merak duygusu her şeyde olduğu gibi, ölçülü olduğu zaman oldukça yararlı bir duygudur. İnsanı araştırmaya ve öğrenmeye yönlendirir. Merak duygusu insana aynı zamanda yaşama sevinci verir. Çocukları bilirsiniz sürekli soru sorarlar, her şeyi merak ederler. Bazen öyle acayip sorular sorarlar ki şaşırıp kalırsınız. Ama büyümeye başladıkça merak duygusu da körelir ne yazık ki. Bu duygunun körelmesi ile beraber yaşama sevinci de kaybolur, monoton bir yaşantı başlar.

Her şeyde olduğu gibi merakın da fazlası zararlıdır. İnsanı olmayacak durumlara sokar. Bir merakın peşinden savrulur gider.

Buna dur denilebilir mi?

Dur denilemese de bir sınır konulabilmeli. Sonuçta merakın ve öğrenmenin sonu yok. Bazen bir tercih yapmak zorunda kalır insan. Özellikle merak edilen şeyler kendi yaşantısı üzerine ise... Merakı mı? Yoksa yaşantısı mı?

Böyle bir yol ayrımına gelince hangisini seçmeli? Bir merakın peşinden hayatını yerle bir etmeli mi? Yoksa bunu da öğrenmeyeyim deyip, kafasında hep bir acaba ile yaşamalı mı?

Ben mi? Bende hep merak galip geldi..