Mesela

Kapım çalmış, bir açmışım ‘sen’ gelmişsin mesela….

Oturmuşsun karşıma, şaşkınlıktan tutulmuş dilim, bakışlarım sus pus olmuş, donmuşum karşında ben mesela…

Kahveni özledim, ellerinin efsunuyla tatlandırdığın, kırk yıllık hatıra yazıldık seninle, hatırına geldim demişsin sen mesela…

Şaşkınlığımı atınca üstümden birkaç damla yaş süzülmüş gözlerimden mesela…

Çekilmiş kanım yeniden dolanmaya başlamış damarlarımda, biriktirmişliklerimi önüme getiren beynim, film şeridinde bir noktaya takılıp kalmış mesela…

Sen hangi heyecanın içindeysen ne bekleyip, ne umup da geldiysen artık hiçbiri umurumda değilmiş benim mesela….

Ne sesin, ne gözün, ne ellerin ne de tenin bildiğim gibi değil, soğuk, uzak, yabancıymış bana mesela…

İçimdeki yangını oluruna bırakıp, tadını çıkartmaya başlamışım ben mesela…

Gidişinle yerleşen boşluğun yerini başkasıyla doldurmamış, kendi kendime yetmişim ben mesela…

Sen bıraktığım sen, ben bıraktığın ben gibi kalamamış, biriktirdiklerimizden vazgeçip, yeni anlar toplamaya başlamışız başka yollarda/kollarda mesela….

Uslu küçük bir kız çocuğu olup söz dinlemişim ben, yangınlarımdan yeni yollar açıp, kahırlarımdan şiirler yazmışım mesela…

En çok da inadım tutmuş beni ayakta, direncim, her şeye rağmen var olan umudum, sensizlikle beslenen güçlenen ruhum diri tutmuş beni hayatta mesela…

Var git yoluna diyebilmişim ben sana mesela…

Uzatmadan gitmişsin sen de mesela….

Dinle, oku, yaz beni, ben bildiğin ben değilim artık. Bir meselanın ucuna tutuşturup kelimelerimi, salıveriyorum özgürce içimden isyanlarımı, senimi….