Milletin efendisine " reva " görülene tepki

Milletin Efendisinin otu ve çöpü düşerdi o pazara, nede olsa otu ve çöpü ile meşhurdu o pazar. Hayat fışkırırdı o tezgahlardan bir zamanlar. 600 yıllık olduğu söylenen bu dillere destan Tire SALI pazara bir fenalık dokunuverdi, yeni demeye dilimin varmadığı başlamasıyla tükenen en yaşlı yıl unvanına aday gösterdiğim 2007 de. Verebileceklerinden fazlasını istediler. O ot ve çöp diye sattıklarından. Birden çehresi değişiverdi pazarın. Değişen çehresi yeni yüzü fazlasıyla iç acıtıcıydı. Milletin efendisi sürülüp çıkarılmıştı o pazardan, hallaç pamuğu misali bir karabasandı bu. Küresel boyutta global kıvamda en vahşi tükettirme sanatıydı.

Pazarı yeni haliyle ilk kez giden ev kadınları ağlamaklı oldular. Bu şok en çok onları zorlayacaktı. Çünkü yıllar yılı aynı tezgahtan tereyağı, çökelek , aynı tezgahtan pırasa ve ıspanak alırdı onlar, elleriyle koymuşlarcasına. Saatler sonra tezgahları bulduklarında sessizce ağlaştılar bu kendilerine reva görülen zulme karşı. Mantıklı tek bir açıklama yapılmamış sadece Belediye tarafından gerekli görülen ve uygulamaya sokulan yeni düzenleme denilerek geçiştirilmişti. Bu bir şaka olmalıydı. Tireli bile olmayan bir koordinatörün uygun gördüğü, o pazarı o pazarda tezgah açanı ve de o pazarda açılan tezgahtan alış veriş yapanı hiçe saymaydı bu. Halbuki o ot çöp satanların getirdikleri tereyağının tadı hiçbir şeylere benzemezdi. Bir fenalık dokunuverdi Tire Salı pazarında sessiz bir çığlık var salıdan salıya. Şimdilerde o ot ve çöp satanların yerlerinde konfeksiyon ürünleri satan tezgahlar var ve de oldukça ürkünç fiyatlara. Şimdi bu ahaliye sormak lazım. Bu size uygun görülenlemi yaşayacaksınız yoksa eski pazarınızı gerimi isteyeceksiniz. Talmut’un dediği gibi “Ben değilsem kim, şimdi değilse ne zaman? ”