Milli maça alaka

Geçenlerde, Hollanda ve Türkiye Hentbol kız milli takımlarının maçını izledim. Güzel maç oldu, keyifliydi, kah heyecan, kah eğlence, son çeyreğe kadar başa baş gittiler. Son çeyrekte Hollandalı kızlar farkı açtı. Bizim kızlar ne yapsa kar etmedi. Maçı Hollanda kazandı. Bu maçta gene duramadım etrafı izledim. Bir şey öylesine dikkatimi çekti ki, yazmadan edemedim. Ümraniye de ki “Haldun Alagaş” Müsabaka salonu, bu maç için boş deseniz yeriydi. Aslında yarıdan biraz fazlası dolu olsa da. Bu seyirci bölge belediyelerince ortaokul ve liselerden zoraki toplanıp getirilmiş ya da çocuk ve yıldız hentbol takımlarının oyuncularından gene zorla toplanmış çocuklardan oluşuyordu. Üç aşağı beş yukarı hentbol camiasına gözüm aşinadır. Önemle dikkatimi çeken şey, milli müsabakayı kız/erkek hentbolcuların ve antrenörlerinin itibar etmemesiydi. Acaba tecrübe sadece bu noktaya geldikten sonra maç yaparak mı kazanılır. Ya da Milli maç hiç mi merak edilmez. Yurt içinde senin rakibin olan takımın milli maçta nasıl oynadığı hiç mi merak edilmez. Hadi bunu da geçtim. 

Nihayet genel olarak Milli bir maç var ortada minikler arasında veya sütçü kupası da değil. “Milli alakamız” bu mudur! diye sormak geldi içimden. Basında ya da orada burada, muhabbetler sırasında “milli” ya da “milliyetçilik” kelimesi geçtiğinde herkes bu kavramları kucaklar ve sahiplenir de, Avrupa kıtasının ta kuzeyinden Avrupa kupasını kazanmak için kafilesiyle kalkıp gelen, Hollanda takımının maçında Milli takımına destek vermek veya merak etmek hiç mi aklına gelmez bu insanların. Sözüm tabi ki hiç mi hiç alakası olmayanlara değil. Öncelikle maçın yapıldığı İstanbul kentindeki kız erkek büyük küçük sporcu, antrenör, veli, yönetici vs tüm hentbol camiasına. Biz sadece çocuğumuzun eğlencesi olarak görüp “aman bizim kız/oğlan pek de güzel oynuyor” diye alkışlamaktan öteye hiç merak etmezsek. Nasıl olurda Efendim ülkede hentbola ilgi yok. Devlet desteklemiyor, vs diyebiliriz ki. Şimdiki gençlerin bildiğini sanmıyorum. Konu eskilerde futbol için kullanılan şu tekerlemeye benziyor. ”hava yağmurlu, saha çamurluydu, haakem! taraf tuttu, lastik saha da…! Çim ayakkabıyla…! Oynadık…!” Bundan sonrası için bütün hentbolculara ve ilgililerine başarılar dilerim. 

Herkese iyi yazlar. Bülent Selen