Mim'ci geldi dostlaaaaaar!

Yanlış hatırlamıyorsam; eski blogcular bilirler geçtiğimiz yıllarda da bir kaç kez yapmıştık, oynamıştık MİM oyununu. Haydi bakalım bir kez daha sarılın klavyelere...

İlk mim benden...Konumuz yazma aşkı, yazmaya nasıl başladık.

Yazma ve okuma tutkum taaaaa çocukluğuma dayanır sevgili dostlar. Kleşe bir laf oldu belki ama öyle...

Okul harçlıklarımı biriktirir annemden gizli izli dergiler alırdım, gençlik dergileri, o zaman Hey Grill, Blue Jean gibi gençlik dergileri vardı, sanırım hala var...Büyüdükçe de; genç kadın,  biraz  tarih, biraz edebiyat,  hayatla daha gerçekçi konuları anlatan dergiler oldu başucumda hep. Sonra yemek dergileri, bebek dergileri... Hayatımın her döneminde dergilerim oldu benim. Kitap okuma alışkanlığım bile dergiler sayesinde olmuştur. Benim çocukluğumda nerdeeeee, kızım otur da kitap oku diyen ebeveyn:)) Yani okuduğum, anacığımdan gizli gizli aldığım dergilerin benim hayatıma çok şey kattığını biliyorum. Buna eminim, vizyonum gelişti, çok şey öğrendim..

Gelelim konumuza; günlük yazarak başladım yazmaya...Minik öyküler, minik denemeler...derken bayağı bir alışkanlık haline gelmiş yazmak da tıpkı okumak gibi bende. Derleyip toplanacak pek çok denemeler var aslında, darmadağınıklar...kim bilir, belki bir gün.

Blog dünyasını keşfetmemle, kendimi burada bulmam bir oldu. Yıl 2007...O zaman burada 300 kadar bloger vardı, üyeliğimin kabul edilmesiyle hem içimi döktüm, hem de kafamda dolaşan kelimeleri...

Çok da iyi oldu, yazdıkça rahatladım.  

Sait Faik geldi aklıma: "Yazmasaydım çıldıracaktım" demiş ya harika bir saptama:)  yazdıkça, okudukça vizyonum genişledi, ufkum gelişti. 

Bir de içimden geldiği gibi yazmayı sevdim ben...Okkalı cimleler kurmayı, okkalı laflar etmeyi beceremedim hiç:)

İlgimi çeken blogları  okumak, yorumlar yapmak...  

Gerçekten keyifli bir dünya burası. 

Yazmak ayrı bir huzur, keyif, rahatlama belkide...Seviyorum yazmayı, yazdıkça ferahlıyorum.

Cümlelerim daha da iyi olacak, eminim.  Yazmadıkça  yazacaklarımı atıyorum kenara kaybolup gidiyor zihnimden, dağılıyorlar...İnsanın okumadıkça köreldiği gibi. Topla toplayabilirsen sonra... 

Hem ne demiş büyüklerimiz: "Söz uçar, yazı kalır"...o halde; Allahım ömür, sağlık ve akıl verdikçe yazmaya devam...

İşte böyle dostlar, yazma tutkumu anlatmaya çalıştım dilim döndüğünce. Sıra  "Yağmur Zamanı" nında. Haydi bakalım sevgili Sema, MİM'lendin. Kolay gelsin...

Sevgiyle Kalın...