Mutluluk nedir?

Şu fani dünyada, sevmek mutluluk…

Yarına umutla, bakmak mutluluk…

Karanlığa bir mum, yakmak mutluluk…

Mutlu et ki, mutlu olasın insan!

Mutluluk içimde. Mutluluk benimle. Mutluluk… Gözlerimin dokunduğu tüm bakışlarda...

Mutluluk cıvıl cıvıl çocukların konuştuğu, koşuştuğu, bulunduğu bütün yerlerde…

Evde, parkta, çayırda, çimende... Mutluluk her yerde…

Kar kış, sıcak soğuk günlerde yorgunluk nedir bilmeyen, yıllarca çalışmışlıkta ve yaşlanmış aynı zamanda toz toprak kokan nasırlı elleri öperken, dudaklarımda oluşan tatlı ıslaklıkta mutluluk.

Yeni tanıdığım, tanıştığım bir insanın iç ve dış dünyasının keşfinde… Tıpkı ilk kez gittiğim bir şehrin, rastgele girerek, nereye gittiğimi bilmediğim sokaklarında, caddelerinde dolaşırken duyduğum küçük yüreği kıpır kıpır ettiren heyecanlar gibi.

Belki bir elma şekerinde mutluluk kim bilir, belki o şeffaf kırmızı şekerindedir.

Gelip geçenlere aldırış etmeden, nazlı nazlı yol kenarında salınan, tozun toprağın içinde arzı endam ederek açabilen papatyalarda, kır çiçeklerinde mutluluk.

Tatlı ve yorgun bir günün bitiminde, sevdiklerinizden önünüze gelen bir fincan kahvesindedir belki mutluluk.

Ya da radyoda, televizyonda, çıkan henüz tam olarak sözlerini ezberleyemediğiniz; ama öğrenmek adına ayak uydurmaya, refaket etmeye çalıştığınız o tatlı nağmeli bir şarkıdadır belki.

Zaman zaman önünden geçerken görmekten kendinizi alıkoyamadığınız ya da uzun zamandır önünden geçerken gözlerinizin takıldığı, ancak alınca rahatladığınız bir eşyayı satın almaktadır mutluluk.

Mağrur olarak sabah uyandığınızda,  ilk olarak pencereye bakarken, pervazlarında sallanıp duran bir serçenin varlığından haberdar olmaktır belki mutluluk.

Tüm elektriğini boşaltmak üzere yaşam kaynağımızın temel maddesi olan toprağın üzerinde, yalın ayak dolaşma özgürlüğünün vermiş olduğu huzur ve rahatlıktır mutluluk.

Anlamak, anlaşmak, anlaşılmak mutluluktur.

Senden başka birinin de sen gibi düşündüğünü bilmek veya ona düşündüklerine yakın hissedebilmektir mutluluk.

Anlamak, anlayabilmektir, insanları tanıma, bilme, anlama ve öğrenebilme zevkine varmak, varmaya çalışmak, azami gayret ve çabayı harcamaktır, göstermektir mutluluk.

Aşktır, âşık olmaktır mutluluk.

Beynin bir tarafı saçma sapan olmazsa olmazların ayrıntılarını düşünürken, kalbinin yerinden fırlayacakmışçasına gümbür gümbür çarpmasıdır... Yüreğinin ta... derinliklerinden coştuğu, dışarı çıkmaya çalışan bir kıpırdanıştır.

Aşkını, âşık olduğunu sevdiğine itiraf etmektir aslında mutluluk. Sadece onu değil, bilen bilmeyen, duyan duymayan herkesi bu aşktan haberdar edebilmek mutluluktur.

Paylaşmak, paylaşılmak mutluluktur.

Sende olandan başkasına sunarken, onda nasıl durduğunu, neler verdiğini görmektir.

Gitmek üzere yolculuğa hazırlanmaktır mutluluk; sonra geri dönerek vuslatı sona erdiren gözlerdeki ışıl ışıl parıldamadır mutluluk.

Hayal etmek, hayal edebilmektir mutluluk. Sonra hayallerinin gerçekleştiğini, düşünebilmek, görebilmek, seyretmektir mutluluk.

Bilmem gerek var mı daha çok tanıma/tanımlamaya? Uzadıkça uzar bu mutluluk kaynakları.

Mutluluk bu işte! Mutlu olmak bu işte!

Yaşarsan görürsün... Sen yaşamalısın ki sevene, sevdiklerine, dostlarına, kısacası tüm çevrene de yaşatabilesin.

Seni sevene, sevmeyene, kısacası herkese mutluluğun kaynağı ve nedeni ol. “Hep bana, hep bana” diyerek, her şeyi karşıdakinden bekleme ve her şeyi kendin için isteme. Hazıra alışma. Biraz da almadan ziyade, vermesini bil, olmaz mı?

Mutlu et, mutlu ol ki, topyekün mutlu olasınız.

Yaşamanın ve insan olmanın gereği de bu değil mi?

Ne dersiniz?

Kerim BAYDAK     

kbaydak61-artan@hotmail.com

 Resim netten alıntıdır