Mutluluk sayıklamaları

Öremediğim duvarları  örttüm kendimce

her şey  çok uzakta kalmalı

açıldı hayâllerimin ayası

çektim aldım içinde kaybolanları

majör bir savaşım var kendimle

derin bir uykudayken hüzün

bir yol bulmalı / derince kazmalı toprağı

sevinç çiçeklerini dikmeli hemen

sonra / yıldızlara bodoslama girmeli

mavi göğün altından

yakmalı  bütün hüzün çiçeklerini / açmasın

henüz vakit varken

tek gözle de olsa bakmalı

yedi kat gök kuşağına boyamalı ıssızlığın rengini

yol fenerlerini çıkarmalı tavan arasından

başkalaşan ne varsa, donatmalı yeniden

tokluğum ulaşmadan beynime

aydınlıkta gizleneni çıkartmalı

sanrıları hapsedip karanlığa

yürümeliyim  ardına bakmadan

ama üşüyorum bu soğukluk nerden

uyandın mı yoksa yeniden

çiçeğe duracakken bir nar ağacı

kapama gözlerimi kapama

çoğalmadım henüz

erken gelmişliğini mi

geç kalmışlığımı mı, vurmalı ipe

hangisi diyet olur dağ/ılan/lanan gülüşüme

ahh! boşluk, her kapı arkası

çatılmış kaşlarıyla, gece durdu önüme yine

ne zaman bitecek bu savaş

ödünç bir ömür mü alsam ömrüme

(11 Eylül 2009)

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.