Nefes

azalmıyor karanlıklar
elimden gelen bu deme!
karanlık dediğin, birazcık ateşe bakar
ki /gözünde küçülttüğünü büyütmekle
yanmaya başlar
bilmelisin 
büyüttüğün de aslında küçüktür!
görmediklerin
gördüklerinden fazladır belki de!


hayâlden bir ayna ver eline
kalbindeki cehennemi göstermesin
içindeki geceden çık önce 
dön /mavilerle giydir kendini 
parlat alevini ellerinle 
yansan da, ışığa aç bakışlarını doyur
sonra, ölümle konuşmalarını durdur 
yarınların vaadi yok ki kimseye
bak dinle
yokoluşa sürmede kendini nefes


eski mağrur gülüşünle bir diklen hele
anımsat kendine kırçiçekli günlerini 
dildaşın dilindir senin
ısıtır gecenin soğuğunu 
alnındaki çizginin birini giderse bile kârdır


başıboş dalgalar gibi 
çarpsan kendinle kendini 
çekersin kum tanelerini/ çoğalırsın
ezberlediğin kendin değilsindir /anlarsın


içindeki gürültüyü sustur
biliyorsun şaşmaz asla saati
er ya da geç gelecektir ölüm!


geçmiştekilerin ağırlığı ayaklarındayken yürüyemezsin
yaşamakla ölmeyi eşdeğer kılma zamanda
herkesin yerine, yeterince kucakladın hüznü
görmedin sabahın parlak yüzünü aynanda


bir yıl daha bitiyor işte
şâd etme geçenleri
geçti işte bitmez denilen
öleceğini sandığın günler bile geçmedi mi?


ömür yolculuğunun bu dönemecinde
ne verebilir hayat sana
sen neyi çekip alabilirsin hayatın elinden?
repliği sonlandığı an
oyundaki herkes iner sahneden


zamandan hızla boşalıyor saatler
songüzdesin/ yaklaşıyor bitişin ayak sesleri
hadi bir tutam yeşil koy yüreğine
aklında tut ve hiç kaybetme ladesini
son nefese değin…

(30 Aralık 2011)

Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı,şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.