Neo-liberal sağlık politikalarında kural

-Dünya Bankası.
-IMF.
-Neo-Liberalizmin ağa babaları.
-Ve bu iki ağa baba, dünya üzerindeki her türlü sorunun içerisinde vardır.
-Neyi çözmüşlerdir.
-Ve hangi ülkelere mutluluk götürmüşlerdir.
-Hangi ülke insanından aferin almışlardır.
-Ben şahsen duymadım böyle bir şey.
-Duyan varsa bir yol anlatsın da inanalım.

* * * * *

-Neo-Liberalizmin iki ağa babasının sağlık sorununa bakış açısını ele alalım.
-Ele alalım ve bakalım bu iki ağa baba, sağlık sorununa nasıl yaklaşıyor.
-Neo-Liberal sağlık reformunda kural nedir?
-“Özel sektör, kamu sektöründen daha verimli çalışır” ilkesidir.
-Bu düşünce ekseninde gelişen anlayış, sağlıkta, hükümetlerin rolünün azaltılmasını savunur.
-Dünya Bankası ve IMF’nin, Neo-Liberal devlet anlayışında, kamu sağlığında izlenecek politikada, devlet, sadece düzenleyici bir rol oynayacaktır.

* * * * *

-Dünya Bankası ve IMF gibi kuruluşlar, 1980’li yıllarda, Neo-Liberal sağlık politikalarının belirlenmesinde öncü bir role sahip oldular.
-Ve sağlık alanında başlıca borç ve kredi veren kuruluşlar haline geldiler.
-Borç ve kredi verme tekelini ele geçiren bu iki kuruluş, ülkelerin kamu sağlığını düzenlemelerinde teknik rehberlik yapma hakkını da kendilerinde gördüler.
-Ve verilen borçların ve kredilerin gücü ile ülkeleri kendi politikalarına mahkûm hale getirdiler.
-Dünya Bankası ve IMF, bu ülkelere Neo-Liberal sağlık politikalarını dayatırken ve bu alanda teknik rehberlik yaparken, Uluslararası Amerikan Kalkınma Bankası ve Amerika’nın Uluslar arası Kalkınma Ajansı, sözü edilen reformların gerçekleştirilmesinde lojistik ve finansal destek sağladılar.

* * * * *

-Bilindiği gibi gerek Dünya Bankası ve gerekse de IMF gibi finans kuruluşlarının varlık nedeni, ülkelere kredi, yani borç vermektir.
-Ve verdikleri kredi ve borçlarını faizi ile birlikte talep ederler.
-Borçlarını ödeme konusunda sıkıntısı olan ülkelerin kamu harcamalarına müdahale ederek, bir dizi düzenlemelere giderler.
-Ve devletin kamu harcamalarında yapmış olduğu kısıntıyı faize ayırmalarını sağlarlar.
-Aslında Neo-Liberalizmin en yalın anlatımıdır.
-Ve 1980’li yıllardan başlayarak bu iki kuruluş, birçok değişik alanda kamu harcamalarında kısıntı yapılması konusunda borç ve kredi verdiği ülkeleri feci düzeyde baskı altına almıştır.
-Bu baskıların sonucunda Neo-Liberalizm dediğimiz kan emici bir yapı ortaya çıkmıştır.

* * * * *

-Dünya Bankası her zaman olduğu gibi değişik birçok alanda zırvadan kalkınma raporları hazırlar.
-Ve 1993 yılında da hazırladığı raporu sağlıkta kalkınmaya ayırıyor.
-Adem-i merkeziyetçi ve özelleştirmeci bir rapor.
-Güya bu rapor ülke nüfusunun en yoksul kesiminin de bir dizi sağlık hizmetinden etkin bir şekilde yararlanacağı ilkesini güdüyordu.
-Raporun özeti ise şuydu.
-“Zorunlu sağlık masraflarının ve hükümet sübvansiyonlarının toplanmasından ve yönetiminden, hizmet sağlayıcılarla sözleşme yapma ve sigorta ödemelerinden sorumlu üçüncü kişilerin yaratılması” sürecini içeriyordu.
-Yani efendim.
-Farklı türlerde sağlık hizmetleri vardır.
-Ve bu farklı türde sağlık hizmetlerini planlayanlar ve sağlayanlarda vardır.
-Dolayısı ile farklı türdeki sağlık hizmetlerini planlayan ve sağlayanlar arasında tercih yapabilme hakkı doğuyordu.
-Yani tüketici, seçme ve tercih yapma hakkına sahipti.
-Bu durumun sonucunda.
-Verimlilik.
-Adalet.
-Kalite.
-Ve hizmeti alanın tatmin olması ekseninde hedefe ulaşıyordu.

* * * * *

-Dünya Bankasının sağlık alanındaki raporlarının paralelinde, Latin Amerika ülkeleri bir dizi uygulamaya gitti.
-Ne var ki uygulamalar tamamen fiyasko ile sonuçlandı.
-Teknik alanda.
-Lojistik alanda.
-Politik alanda.
-Finansal alanda.
-Olmadık sorunlar ortaya çıktı.
-Ve bu sorunlar, beraberinde, Latin Amerika ülkelerinde sağlık sistemin çökmesine neden oldu.
-Hizmeti alanlar ve verenler arasında bir dizi kafa karışıklıkları ortaya çıktı.
-Halen bizim ülkemizde de aynı kafa karışıklıkları mevcuttur.
-Ve sağlık sistemimiz sizce çökmemiş midir?