New York Flarmoni'den Amsterdam'da iki farklı konser

New York Flarmoni 3 yıl aradan sonra Amsterdam Concertgebouw’da iki akşam arka arkaya konser verdi. Üç yıl kadar önce Concertgebouw seyricisi , Alan Giilbert’i , orkestranın yeni şefi olarak alkışlamıştı. Bu kez şef, podyumda Amsterdam seyircisine veda ediyordu.

New York’lu, 2017’de görevden ayrılacağını söyledi.

Selefleri Leonard Bernstein ve Lorin Maazel kadar karizmatik olmadığından , Alan Gilbert biraz sönük kaldı deniyor.

İlk konser, 21 Nisan akşamı, 2010 yılında Esa Pekke Salonen’in bestelediği eski Yunanlı tanrıçanın adını taşıyan Nyx isimli neşeli bir senfonik eserle başlamış. Esa Pekke Salonen’e , Hollanda’da Sibelius’un uzak kuzeni lakabı takılmış. Amerikalılar, orkestra için ustalıkla bestelenmiş , biraz Ravel’i , biraz da Debussy’yi çağrıştıran 20 dakikalık “Nyx”i kendilerini vererek çalmış. Bir not: Salonen gelecek sezon New York Flarmoni’nin “daimi kompozitörü” oluyor. Kulislerde dolaşan söylentilere göre de , orkestra şefi olarak ün yapan Finli sanatçı, Gilbert’ten boşalan yere en kuvvetli adaymış.

Opera sahnelerinin sevilen sanatçısı bayan Joyce DiDonato, Ravel’in Şehrazat’ını seslendirmiş. Solistin mezzo sesi öyle net ve orkestrayı o kadar bastırmış ki, orkestra sanki bazen araya girmek istemiyor gibi bir etki yapmış. Fransızca diksiyonu da çın çın çınlamış. Glbert bile bunun üstüne bir şeyler koymak gereği his etmemiş. DiDonato, istek üzerine Richard Strauss’un ”Morgen” parçasında da büyük etki yapmış. Bayan sanatçıya soluk kesici bir keman solo eşlik etmiş.

Eleştirmenler “Akşamın geri kalan kısmı o kadar da başarılı sayılmazdı “diyor. Ravel’in “Valses nobles et sentimentals” icrası prüzlüymüş. Kapanışta da Richard Strauss’un “Der Rosenkavalier” parçasında konsantrasyon dağılmış ve icra ruhsuzmuş. “Decibel”ler yeterinden de iyiymiş. Melankoli ve sonbahar görüntülerinden ise pek bir eser yokmuş.

22 Nisan akşamı ikinci konsere gelince..

Bambaşkaydı deniyor. Sanki başka bir orkestra vardı diyorlar. Orkestra şefi için de aynı şey söyleniyor. Eleştirmenler , Şef, orkestra üzerinde müthiş bir hakimiyet kurarak müzisyenleri ve seyriciyi kendi reçetesine ortak etti diye yazmışlar. Stravinski’nin “Petroesjka” sını keskin bir şekilde yorumlamış. Orkestra parçayı hakkını vererek icra etti ve neredeyse tüyler ürpertici derecede kusursuzdu deniyor. Her yöne dalga dalga yayılan tınılar berrak ve zihin açıcı bir etki yapmış.
Aradan sonra , Gilbert, orkestra üzerindeki hakimiyetini daha da his ettirerek Sjostakovitsj’nin Onuncu Senfonisini çaldırıyor. Kısacası iki konser arasında dağlar kadar fark vardı diyorlar..

Tüm biletlerin satıldığı her iki konserin kafa kağıdına şunlar yazılabilir:

Türü Klasik
Şef: Alen Gilber
Solist: Joyce DiDonato
Orkestra eleştirmenlerden 5 üzerinden 3.5 alıyor.
Amsterdam’da oturanlar ne kadar şanslı.. Concertgebouw bu sene o kadar çok ünlü orkestrayı misafir etti ki..