Nice Yıllara...

Ne garip değil mi? Biz hiç doğum günü kutlamadık. Eski yıla birlikte veda etmedik. Yeni yıla 'merhaba' demedik. Gözlerimizi birlikte açmadık bir bayram sabahında. Sahilde uzun uzun yürümedik. Günün yorgunluğunu dizlerimizde dindirmedik birbirimizin. Bir korku filminde birlikte çığlık atmadık. Bir aşk filminde nemlenmedi gözlerimiz. Hiç sarhoş olmadık.

Ne çok hiç... Ne yaptık peki? Hız trenine bindik mesela. Çığlık çığlığa, korkarak ve biteceğini bile bile 'Yeter!' diye bağırarak trenin durmasını bekledik. Anason değil acı kokan bir masadan kalktık ve hep sendeledik yürürken. Nemlenen gözlerimizi sakladık birbirimizden. Saklanmamasını seçtiklerimiz miydi bizi uzaklara iten? Bilmedik, bilemedik.

Şimdi sadece mahzun bir çift göz var aklımda. Belki gerçekten var, belki hafızam bana oyun oynuyor. Bilmiyorum. Sadece bitanem,  bugün doğum günün senin. Benim için... Çünkü ben doğum gününü bile hiç bilmedim.

Canım, 'can'ım, gözümdeki son damla, son hatıram, ilk ve son sevdam nica yıllara.

Tüm yıllar, tüm sevdalar, tüm dualar, tüm mutluluklar, tüm sevinçler, tüm 'ilk' ler, tüm beyazlar, hayata dair tüm güzellikler senin olsun. Çıkmaz sokaklarda kaybolma hiç. Hiç inmesin gözlerine sis, hiç ağlama. Hiç burkulmasın yüreğin acıyla.

Sen hep gül... Gülümse kendine ve geleceğe.

Seni Seviyorum.

(çokkkk gerilerde de kalsan bu yazı sana ait , hep de öyle olacak)