O benim babam!!

Her insan babasını sever, sayar, bazılarının kahramanıdır babası. İşte benim babam da kahraman babalardan. Ona duyduğum saygıyı kimseye duymuyorum diyebilirim.

Eskiden öptürmezmişim kendimi. Sakalları batıyormuş heralde. Hep heri çekilirmişim. Babam çok üzülürmüş. Biz seni kendini sevdirme diye mi yaptık dermiş. Ben küçüğüm tabi, anneme verildiğim gibi susarmışım. Şimdi tam tersi oldu. Bir davete gideriz. Babam kimseyle konuşmaz. Biz saatlerce konuşuruz kimseyi takmadan. Bazen gelir takılırkar bize. Birazda dışarı bakın, baba-kız amma konuştunuz diye. Ben anlıyorum aslında kıskanıyorlar. Gerçekten! Çocuğunu davete bile getirmeye luzum görmedikleri gibi evde dahi çocuklarıyla konuşmadıkları için benim babamla ilişkim batıyor onlara. Annemde bazen sıkıntısını dile getirmiyor değil. Beni unuttunuz gene diye...

Ben çocuğumun babasının benim babam gibi olmasını isterim. Herkes çocuğunu sever. Benim babam sizin babanızdan daha iyi gibi birşey tabiki söyleyemem. Ama bazı yönleri vardır ki arkadaşlarımı bile çatlatır. Mesela bir konu olduğunda benim yanımdadır her zaman babam. Bazen karışmak istemez annemle kavgalarıma ama bazen de dayanamaz hele de onun yüzünden kızılıyosa bana. Kendine ve bana bir sürü şey alır. Annemin onaylamayacağı şeyler, gerek görmedği şeyler olur bazen bunlar. O benimle arasında bir sırdır. Genelde internetten alışveriş yaparız babamla. Eve geldiğinde o şey kesinlike fiyat yarısı kadar söylenir çünkü biliriz annemin kesin laf edeceğini.

Anneme hediye alır bazen. Annem çok beğenir. Ama parası hep ona çok az söylenir. Annemin pintiliğinden değil. Babamın çok saçtığını düşündüğü için hep tatlı bir söylenme faslı yapar. Babamın şu ana kadar bana yaptığı şeyleri buraya yazamam. O olmasa ne yaparım onu da bilmiyorum. Başka birşey yani. Arkadaşlarım bile bu kadar anlaşmamızı kıskanıyorken, dışarıdan görenler herhalde kıl oluyordu. Birşey değil nazar değeceğinden korkuyorum. Babam bir yere yalnız gittiğinde hemen soruluyor kızın nerde diye. Artık büyüdüm ya (!) bazı davetlere onlarla gitmiyorum. Babam fena halde rahatsız bu durumdan. Sen ne zaman büyüdün gibi sorular sorup duruyor bana. Artık önceden söylemiyor bana davetleri hadi hazırlan 1 saat sonra çıkıyoruz diyor. Ama ben genede gitmiyorum. O zaman küsmüyor ama söylenip biniyor arabasına. Baba anla artık ben büyüdüm. Ama seni her zamanki gibi çooook seviyorum.