O çocuklar...

Dağlarımız deliniyor, toprağımız kazılıyor. Altın için altını üstüne getiriyorlar. ülkenin zenginlikleri ne denli tükenmez.

Ne gün bitecek, delinecek, yer yarılacak. Ormanlar yakılacak. Ülke yağma yangın,  soyulacak.

Bugün yaşam bizim için var.  Ya yarın! Yarın çocuklar ne görecek?  Ne bulacak? Ne bırakılacak? Bıraktıklarımızla anılacağız, herkes alıp başını gidiyor diğerlerinin yanına.

Çocuk bir gün tek kalacak. Gözlerini dikecek, güneşin batışına. Bağrına saplanmış orman kokan,  çiçek kokan topraklar, kız kokan denizler. Ufukları, ufukların ardını görecek, geç kalacak çocuk korkacak birden, Ardına bakmadan yüreyecek, güneşe doğru yürüyecek,  ormana doğru özgürlük kokacak.

Yağan yağmurun akan suyun, esen rüzgarın fırtınasına. Saçları delişecek ipincecik elleri ile o güneşe, hep özgürlüğe koşacak. Düşse de  yolu savaşlara, düşse  gözü uzaklara, uzakları arayacak. Uzaklardaki mutluluğu.

Ardına düşen gölgeleri görmeden, gölgelerden, karanlıklardan çıkacak yolu. O dünyada buluşmuş,  tutuşmuş elele çocuklar. Çocuklar kanayacak.özgürlüklere acılar, gözler, eller, sevgiye örülecek. Yollar, o çocuklar,  çığlıkları kurtaracak ülkeyi...