Oğlum evlenmek istiyor!!!

Ne var bunda demeyin. Dört yaşındaki oğlumdan bahsediyorum. Okuldan eve gelip "Anne ben Duygu'yla evlenicem" dediğinde önce Duygu kim? Sen kimsin? Evlilik ne? gibi sorular geçti aklımdan. Aslında oğlum pek öyle konuşkan, içini döken, yaşadıklarını anlatıp paylaşan bir çocuk değil. Hatta ağzından cımbızla laf almak deyimi tam onun için söylenmiş. Okulda yaptıklarını eve gelip bıcır bıcır anlatan çocuk hayal ederdim hep, olmadı. Düne kadar...

-Anne ben Duygu'yla evlenicem.

-????

-Anne ben evlenicem. Duygu'ylaaa..

-?? Duygu kim oğlum?

-Arkadaşım.

-Senin sınıfında mı?

-Hayır. 6 yaşta. Yemekhanede yanına gittim.

-??? Senden büyük yani!

-Servis arkadaşım..

- Haaa. Tamam. Eee güzel mi bari?

-Sarı saçlı. Gözleri yeşil..

-Anladım.. peki evlenme teklif ettin mi ki?

- Etmedim. Ama ona "Evleniyoruz" diycem.

-Ha daha evlenme teklif etmedin yanii. Peki evlilik ne demek?

- Sevgili olmak demek. Öpüşmek demek. Sen babamı öpüyor musun?

- Sen hiç Duygu'yu öptün mü?

-Hayııııır. Öpmediim.

-??? Sevgili olmak ne demek?

-Aşık olmak. (Burada utanıyor, gülüyor)

-Anladım. İyi de oğlum önce bir tanışsanız. Sevgili olsanız da sonra evlenseniz, olmaz mı?

-O Duygu. Tanıyorum ya. "Evlenelim" diycem. Hem Ata'da evleniyor.

-Oğlum evlenme teklifi böyle yapılmaz. Benimle evlenir misin? diye sorulur.

-Tamam işte ben Duygu'yla evlenicem.

-E peki madem, bakalım o kabul edecek mi?

-Babaaaaaa ben artık kılıçlarımla oynamıycam, arabalarımla oynamıcam, Duygu'yla evlenicem..

-Gel oğlum erkek erkeğe konuşalım. Bak şimdi. Öyle hemen evlenilmez. Önce arkadaş olun, bakın bakalım aynı yemekleri mi seviyorsunuz, aynı oyuncaklardan mı hoşlanıyorsunuz? Hem her şeyiniz ortaksa sonra evlenmeyi düşünebilirsiniz. Ama önce birbirinizi tanıyıp, sevgili olun. Olur mu?

- Anne biz Duygu'yla önce sevgili olucaz sonra evlenicez.

-Tamam oğlum sen bilirsin. (Oğlum büyümüş de haberim mi olmamış???)

-Anneee üzerime bunu giyeyim, güzel kıyafetim olsun. Bu kıyafetle evlenelim diycem Duygu'ya...

-???!!!!

Ya işte böyle. Daha ben oğluma büyüyünce aşkı, sevgiyi nasıl anlatırım, cinsel kimliğinin oturması için neler yaparım falan diye düşünürken, bizimki cinsel kimliğini bulmuş, sevgiyi ve aşkı anlamış, kendine uygun bir eş adayı da bulup bize evleneceği haberini veriyor. Yeni nesil bir felaket bunu bir kez daha anladım. Bizim anne ve babalarımıza göre işimiz daha zor. Bu fırlamaları nasıl ve ne şekilde kontrol altında tutup, doğru yönlendireceğiz bilemiyorum. Biz onlara doğruyu anlatmaya başlamadan onlar bizim anlatacağımız konuyu çoktaaaan geçmiş olacaklar. Onların hızına yetişmek için sanırım daha çok çabalamalıyız. Yakın ve sıkı takip yeterli olur mu bilmem. Ya da İndigo çocuk gerçeğini kabul edip kendi hallerine mi bırakmak lazım? Doğrusu bu konuda oldukça zorlanıyorum. Yeni nesil çocuklara sahip olan herkese kolay gelsin diyorum canı gönülden.