Okuma-yazma bilen herkes yazar olmasın

Okuma-yazma bilen her insandan sanatçı çıkmaz! Hele yazar! Hiç çıkmamalı. Okuma bilenden de okur olur mu? Olmaz. O da olamaz. Her okuma bilen okur olamaz. Her yazma bilen yazar, şair gibi yazarak eser veren sanatçı olamaz.

Daha öğlen olmadı ama nette görüp okuduğum yazılar yok mu? Off! Deli olmamak elde değil. O kadar da dilimizi korumamız üzerine yazıp duruyoruz. “Turkche değil, TÜRKÇE konuşun-yazın!” diyoruz. Boşuna söylüyoruz bu lafları. Daha Türkçe’yi bilmeyen ama ismini duyurmuş, meşhuuuurrrr! Olmuş kişiler başköşe yazarı olmuşlar! Eh ne de olsa ünlü bir ismi var. Yazmayı bilmese de, iki-üç harf de yazsa o kişi bilmem kim ya! Yazmalı. Hem de başköşeden!

Kadın daha “değil mi?” yazmak yerine “di mi?” diyor. Bunu yazarken word belgesinde bile imla kılavuzu kullanmıyor olmalı ki, hatasını ona gösteren birileri ya da bir şeyler olmuyor.  Kafasına estiği yerde noktalama işaretleri koymuş. ; (noktalı virgül) ile cümleyi bitirip, peşinden yeni bir paragraf yapmış. Noktalı virgül cümle sonuna konmaz, iki cümleyi birbirine bağlarken kullanılır sayın!şarkıcı-yazar!!  Yazmak istediği yazının ortalarına geldiğinde “of ne zormuş yazmak.  Ne demek istediğimi anlatamadım bile.” diyor ünlü şarkıcı kadın! Gerçekten de ben de ne anlatmak istediğini anlamadığım için yazıyı yarıda bıraktım. Okuyamadım. Daraldım.

Yazmayı biliyor ya! Bir ünlü isim olmuş ya! Ne yazarsa yazsın değil mi? Onun dediği iyidir, doğrudur sanki.  Bu hafta eski- antika bir isim de öyle yazı yazdı. Hiç tanımadığı bilmediği birinin arkasından çirkin laflar yazdı. Kendisi de demiş zaten ‘tanımam bilmem’ diye. O zaman niye çirkin iftiralar atıyorsun? O kişi gelip kendini savunma hakkına sahip mi?

Ama olsun değil mi? O da isim yapmış biri. Meşhur ya! Her şeyin doğrusunu-iyisini o yazar sanki!

Ben sıkıldım şu ‘isim olmuş, ünlü mü ünlü!’ kişilerin çok kazanarak yazı yazmasından. Yazmak bir gönül işidir. Gerçekten yazmaya gönül veren insan maddi olarak zarar da görse, para da kazanamasa, bu işi sevdiği için yapar. Hem de sevdiği için dosdoğru şekilde yapar.

“Ben”, “ben” demeyi sevmem ama beni bilenler bilir. Ben telefondan mesaj çekerken bile dilbilgisi kurallarına uyar, yazmaktan da para kazanmazken çooook paralar alanların, sadece meşhur oldukları için, hiçbir şey bilmeden ve ne anlattığını ne kendisinin ne de başkasının anlamadan yazması bana çok saçma geliyor. Yazım dünyasındaki dengesizlik işte!

Her okuma bilenden de “okur” olmuyor. Bugün yazılarımı paylaştığım facebook grubuna kendi onayı ile üye olmuş, kafasının dışını saçlarını dikleştirerek süslemiş! hoş göründüğünü zannettiği jöle yığını saçları ve soğuk bakışlarla artistik pozlar takınmış bir genç arkadaş mesaj atmış “bana yazılarını gönderme yaaa. Niye yolluyorsun? İstemiyorum seni.” demiş.  Ah be kafasının dışını süsleyen arkadaş! Keşke dışını güzel göstermeye çalışırken kendini rezil edecek laflar etmeseydin. Gelmişsin lise yaşına ama daha okumayı bilmiyorsun ki grubuma kendi isteğinle katıldığını ve üye olduğun için yazılarımı gördüğünü anlamıyorsun. “nbr”, “ii.sen” diye yazışırken okuma-yazmayı unutmuşsun eğitim çağında! Okusan gruplara nasıl üye olduğunu, nasıl çıkabileceğini anlarsın. Okusan da okuma engelli olmasan kendini rezil edecek kadar kaba ve çirkin mesajı da bir yazara göndermez, grubumdan adını silmeyi bilebilirdin.

Offf. Sıkılıyorum. Başlığı okuyup da yorum yazanlar, yazıyı okumadan ahkam kesenler, sırf tanıdık isim deyip gruplara üye olup, yazılanı okumaktan ve yorum yazmaktan aciz olanlar neyi beğenip, geçiyorlar farkındalar mı?  Bu kişiler yüzünden yazım dünyasının da tadı kaçtı! Kime yazdığımı, kimlerin okuduğunu anlamadığım gibi, kimlere kimlerin değer verdiğini de hiç anlamayacağım galiba.

Meşhur olamamış yazarınızdan iç sıkıntıları ile gönderilmiş tüm iyi dilekler sizlerle olsun. Daha çok okuyup- yazdığımız, eğitimin değil, öğrenmenin önde olacağı güzel günler dileklerimle…