Ömrün Sonunda Arkana Bak

Ömrünün sonuna geldiysen önüne değil arkana bak. Önünde bir şey yok çünkü yolun sonuna gelmişsin, umutsuzluk.

Gerçi arkada da bir şey yok ama yine de bir yaşanmışlık işte…”Hey gidi hey” dediğin zaman kendi yazdığın o romanı okumaya doyamazsın, adeta hayatı yeniden yaşarsın. Gerçi avunmadır ama gözlerin tavana dikili düşünmekten iyidir.

Mutlu ölmek diye bir şey yoktur, nasıl ve kaç yıl yaşamış olursak olalım bu dünyadan gözlerimiz açık gideriz. “Gönlümce yaşadım, her istediğimi yaptım, gözlerim arkada değil” sözleri tesellidir; kendimiz için “keşke ölmesem, niye ölüyorum ki”

Bir de insan yaşam konusunda doyumsuzdur; 100 yılı aşkın yaşamış, hastalıktan kazadan şundan bundan değil, artık vücudun vakti gelmiş; kabullenmez ve ölmek istemez. Ama inanç burada da işi kolaylaştırır, sonsuz bir aleme gideceğini düşünerek “Ölmüyorum ki” der.

Öleceği zaman sonrasını düşünmek kişiye azap verir çünkü yakında ölecektir sonrası yoktur; kendini yiyip bitireceğine yaşanmış hayatını düşünmek daha mantıklıdır. Ölüm zamanında olursa kişi acı duymaz çünkü vücut zaten bitmiş acı duyacak hali kalmamıştır. Ölürken acı çekmek erken ölümlerde söz konusudur. Vaktinde ölenlerin ölümü kolay olur diye düşünüyorum.

Ölümün zamanı ve erken ölüm için de şu söylenebilir: 90 yaşın altındaki ölümler erkendir. Ne kadar erkense ölüm o kadar zor olur(ani kalp, kaza vs hariç)

İnsanlar ölüme tamamen dini bir şekilde bakarlar. Bu konuda kendilerini yaratanın eline bırakmışlardır. Bunlara göre kişi ne zaman ölürse ölümün zamanı o dur. Bu şekilde ölümler ölüm değil telef olmadır. Canlıların hayat süreleri bellidir, bir çocuğun 3 yıl hayat süresi olmaz.

Allah’tan olduğunu düşününce ölümü kabul etmek kolay olur. Ölümün bilincinde olan bilinçli kişidir hayatını yaşamıştır, vücut bitmiş tükenmiştir ama yine de ölümü kabullenmekte zorlanır, özellikle inançlı olmayanlar için. Keşke daha sağlıklı yaşasaydım biraz daha ömrüm uzun olurdu der ve aslında haklıdır, ömrünü kısaltan bazı şeyleri yapmasaydı belki biraz daha yaşayacaktı. “Yaşayıp da ne olacak” bu kişiler böyle düşünmezler, hayat onlar için değerlidir. Bu anlamda pişmanlık duyar. Yaşamak inançlı, ölmek de inançsız insanlar için zordur.