ÖylesinE...

Topladım içimde ki bütün benleri taşındım benden…

Gittim uzağıma, benler senle doluydu. Terk ettim kendimi. Senden geçmenin tek yolu benden geçmekti, geçtim.

Benli olan tüm yanlarımı, yok ettim. Bildiklerimi unuttum, yazdıklarımı sildim, sen ben eşittirinin yanlarına bir sen bir ben eksilttim sıfırladım. Bölmekle, çarpmakla sıfıra ulaşamayınca eksilterek yok ettim. Eklemelerle yok olma yolunda attığım tüm adımları geriye dönük eksiltmelerle tamamladım.

Başından sonuna ne varsa, birer birer attım benleri. Bensiz kaldım bel ki ama sonunda sensiz de kaldım. Ruhsuz bir beden de kalmadım, ruhum bende, bir ona ekleme yapamamışım senle. Seni eksilttiklerimde elimde kalan ruhum oldu. Ruhumun doyumunu kendimden sağladım. Tüm sağlamalarımı yaptım, ekleme, eksiltmeyle ulaştım sonucuma.

Ödül verdim kendime, çoklu bilinmeyenleri basit bir denklemle çözebildim diye. Ruhumu saldım uzaklara, gezdi, gördü, kendini yendi. Kendi isteklerinde ki dayatmadan vazgeçmeyi öğrendi, sıfırdayken daha fazla kaybetmeyeceğini anlayınca toparlanıp dönmeye niyetlendi. Biraz daha bıraktım kendi haline, sıfırda kalmanın anlamını kavraması için. Kavramların derinliklerine daldı, erdi, eremedi derken kendini buldu. Yoktan başlamanın keyfine, var olmanın hazzına dayandı. Elinden kaybettiklerini de, kazandıklarını da yok edip, sil baştan başlamayı öğrendi..

Benler yokken, ben olmanın tadına, çıplaklığına, doyumuna ulaştı ruhum.

Bir annenin sıfırdan işlediği gibi işlendi, kapatmadan kendini, yeni bir dünya kurdu…

Ben senden geçtim, benden geçtim…

Tüm geçtiklerimi, geçişlerde bırakmadan toparlayıp ben de işe yaramadığından sen de işe yarar diye sana gönderdim. Ben de bıraktığın senini de ekledim, senli son eklememi de kendimde eksilterek sen de ki yalnız sana yolladım….

Sahip çıkamadığın tüm benli senlere, senli sen de sahip çıkarsın diye…